Ο Virgil Oldman (Geoffrey Rush) είναι ένας εξαιρετικός εκτιμητής, δημοπράτης και συλλέκτης έργων τέχνης. Εκκεντρικός, σνομπ και ανορθόδοξος δεν αφήνει περιθώριο σε κανέναν και ειδικά στο αντίθετο φύλο να τον πλησιάσει. Όταν η Claire (Sylvia Hoeks), μια κληρονόμος που πάσχει από αγοραφοβία, ζητάει τη βοήθεια του, ο Virgil θα αισθανθεί μια ακαταμάχητη έλξη για εκείνη. Το μυστήριο που καλύπτει την πελάτισσα του θα τον παρασύρει σε μια συγκλονιστική περιπέτεια που θα του αλλάξει τη ζωή.
Η Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου προβάλλει σήμερα 21/10/2013 σε 2 προβολές (20.00 και 22.30) στον κινηματογράφο Αστόρια την ταινία «Μετά τον Μάη».
Λίγο έξω από το Παρίσι στις αρχές της δεκαετίας του ’70, ο Ζιλ είναι ένας νέος που τελειώνει το σχολείο και παρασύρεται από την πολιτική και δημιουργική αναταραχή της εποχής. Μέσα από ερωτικές συναντήσεις και καλλιτεχνικές ανακαλύψεις, κάποια στιγμή θα αναγκαστεί να κάνει τις τελικές επιλογές του για να βρει τη θέση του μέσα σε αυτούς τους ανήσυχους καιρούς.
Πριν από το Άμιθβιλ υπήρξε το Χάρισβιλ. Βασισμένη σε πραγματική ιστορία, η ταινία περιγράφει πώς οι διεθνούς φήμης ερευνητές μεταφυσικών γεγονότων, Εντ και Λορέιν Γουόρεν, βοήθησαν μια οικογένεια που στοιχειωνόταν από μια σκοτεινή παρουσία, σε μια απομονωμένη φάρμα. Οι Γουόρεν, αναγκασμένοι να πολεμήσουν μια πανίσχυρη δαιμονική παρουσία, βρίσκονται αντιμέτωποι με την πιο τρομακτική υπόθεση της καριέρας τους.
Υπάρχει συνήθως μια τάση των Βόρειων να
προσεγγίζουν με κυνικότητα και ταυτόχρονα με ψυχραιμία, δύσκολα και σκληρά
θέματα. Ποιος θα ξεχάσει ταινίες όπως το Evilτου 2003, Το Κύμα, κάθε
ταινία του Χάνεκε όπως η Λευκή Κορδέλα,
το Dogvilleτου Τρίερ.
Μοιάζει λες και οι αγαπημένοι μας «ψυχροί» δημιουργοί γνωρίζουν πολύ καλά τι
κουβαλά ο άνθρωπος μέσα του και κάθε φορά κάποιος από αυτούς διαλέγει να μας το
σερβίρει τόσο αριστοτεχνικά και βίαια που μοιάζει να εντυπώνεται στον θεατή σαν
στίγμα. Στην παραπάνω κατηγορία δημιουργών ανήκει και ο σταθερά ανοδικός Τόμας
Βίντερμπέργκ, που μοιάζει να απομένει πια ο καλύτερος Δανός σκηνοθέτης, μιας ο
Τρίερ ασχολείται περισσότερο με ψυχαναλυτικές εμμονές παρά με μια ξεκάθαρη
θεματολογία.
Ο Βίντενμπεργκ δεν είναι καθόλου άγνωστος
για την «βίαιη» σκοπιά και θεματολογία του. Με ταινίες όπως η Οικογενειακή Γιορτή και το Submarinoδιαλέγει πάντα να
κάνει κοντινά και να ξεσκεπάζει αρκετές από τις υποκριτικές, σαδιστικές πτυχές
του ανθρώπου, με έναν τρόπο που κάποιες φορές θυμίζει την στάση του Bergmanαπέναντι στους ήρωες του και στην
συντηρητική βόρεια κοινωνία.
Το εδώ προτεινόμενο Κυνήγι δεν είναι καθόλου μια εύκολη ταινία να περιγράψει κάποιος,
πόσο μαλλον να προσεγγίσει. Η υπόθεση ενός μικρού κοριτσιού που αφήνει υπόνοιες
ότι παρενοχλήθηκε σεξουαλικά από έναν κοντινό της άνθρωπο και η αντίδραση της
μικρής χωρικής κοινότητας απέναντι σε αυτόν, δίνει στον σκηνοθέτη την ευκαιρία
να παραμείνει αιρετικός και «εκδικητικός» θα λέγαμε απέναντι στην ανθρώπινη
αδυναμία να εξαπλώνει με ταχύτητα την οργή της, την προκατάληψη της, την τάση
της να απομονώνει. Αυτό έχει σημασία γιατί ο σκηνοθέτης δείχνει από την αρχή
ποια είναι η αλήθεια αφήνοντας μας «δεμένους» στην καρέκλα μας να
παρακολουθούμε τα πάθη του πρωταγωνιστή, αδύναμος όπως είναι απέναντι σε ένα
ανθρωποφαγικό κρεσέντο μιας κοινωνίας που δεν ακολοθουθει τις ενδείξεις αλλά
καθαρά τις πεποιθήσεις της, όχι τα στοιχεία αλλά το επικαλούμενο συναίσθημα.
Ταυτόχρονα ο Βίντερμπεργκ παραμένει αιρετικός αφού επιλέγει να μην υποτιμά την
παιδική ηλικία, τις ιδιαίτερες ψυχικές διακυμάνσεις της, την αγώνια και τις
ενοχές που αυτή κουβάλα απέναντι στη δύναμη και την εμμονή των μεγάλων.
Η ταινία δεν
αποτελεί καθόλου την εξιστόρηση ενός ευαίσθητου σκανδάλου. Καταδεικνύει τον
τρόπο που κατασκευάζεται ένα στίγμα, που υιοθετείται, που κουβαλιέται
υποσυνείδητα μέσα μας, που συντηρείται εν τέλει. Μα πιο πολύ δείχνει πώς οι άνθρωποι,
μικροί-μεγάλοι, μπορούν να είναι το ίδιο απίστευτα σκληροί, με ένα ταλέντο να
δημιουργούμε δίνες, κακό, μόνο και μόνο επειδή πληγωθήκαμε ή ζητήσαμε κάποιον
να μας ακούσει.
Η Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου προβάλλει σήμερα 14/10/2013 σε 2 προβολές (20.00 και 22.30) στον κινηματογράφο Αστόρια την ταινία «Σώμα με σώμα».
Έχοντας την ευθύνη του μικρού γιου του, ο Αλαίν μετακομίζει στην αδερφή του στην Αντίμπ, όπου γνωρίζει μια όμορφη εκπαιδεύτρια φαλαινών, με την οποία θα δεθεί ακόμη περισσότερο μετά από το σοβαρό ατύχημά της.
Το νέο δράμα του γάλλου σκηνοθέτη, μετά τον «Προφήτη» του 2009.
Ο Χιου Τζάκμαν στο ρόλο του απελπισμένου πατέρα και ο Τζέικ Τζίλενχαλ στο ρόλο του αστυνομικού που έχει αναλάβει την υπόθεση, προσπαθούν με κάθε τρόπο να λύσουν το μυστήριο. Δυστυχώς, όμως το μόνο στοιχείο που έχουν είναι ένα αυτοκίνητο, του οποίου ο οδηγός συλλαμβάνεται αλλά λόγω ανεπαρκών αποδείξεων αφήνεται ελεύθερος. Ο πατέρας της 6χρόνης μικρής, με μοναδικό στόχο να βρει την κόρη του, θα κάνει μία ύστατη προσπάθεια, παίρνοντας το νόμο στα χέρια του.
Σήμερα Δευτέρα 7 Οκτωβρίου ξεκινάει η 7η σεζόν της Νέας Κινηματογραφικής Λέσχης Ηρακλείου και θα διαρκέσει ως τις 31 Μαρτίου, για δεύτερη συνεχή χρονιά στο κινηματοθέατρο «Αστόρια» CYTA. Το φετινό πρόγραμμα της λέσχης αποτελείται από δύο τμήματα, το γνώριμο τακτικό τμήμα που περιλαμβάνει ως επί το πλείστον ταινίες μυθοπλασίας με προβολές από φιλμ κάθε Δευτέρα στην «Αστόρια», αλλά και το καινούριο πρόγραμμα ταινιών ντοκιμαντέρ που θα παρουσιάζεται κάθε δεύτερη Παρασκευή από DVD στον Κοινωνικό Χώρο των Ιδρυμάτων Καλοκαιρινού με ελεύθερη είσοδο. Έτσι, από τον Οκτώβριο μέχρι τον Μάρτιο, θα προβληθούν συνολικά 35 ταινίες μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ με ποικίλη θεματολογία.
Το φετινό πρόγραμμα στην «Αστόρια» θα ξεκινήσει σήμερα στις 8:30 και 10:30 με το αριστουργηματικό χολιγουντιανό δικαστικό δράμα «Οι 12 Ένορκοι» («12 Angry Men», 1957) του Σίντνεϊ Λουμέτ με πρωταγωνιστή τον Χένρι Φόντα. Μια σπουδή στο τεκμήριο αθωότητας, στη σχετικότητα της αλήθειας και τη λογική σκέψη, που κέρδισε τη Χρυσή Άρκτο στο φεστιβάλ Βερολίνου 1957 και ήταν υποψήφια για Όσκαρ Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Σεναρίου 1958.
Όταν οι 12 ένορκοι σε μια δίκη δολοφονίας αποσύρονται για ν’ αποφασίσουν την ετυμηγορία τους, όλοι συμφωνούν έκτος από έναν, ο οποίος πασχίζει να τους μεταπείσει, επικαλούμενος την ανεπάρκεια των ενδείξεων.
Ο βρετανός πλεϊµπόι Τζέιμς Χάντ (Κρις Χέμσγουορθ) και ο μεθοδικός, σπουδαίος, αντίπαλός του, ο Αυστριακός Νίκι Λάουντα (Ντάνιελ Μπρούλ), δεν ήταν απλά δυο από τους καλύτερους οδηγούς όλων των εποχών, αλλά δυο θρυλικά pop είδωλα που κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’70 κατάφεραν να μονοπωλήσουν το παγκόσμιο μηχανοκίνητο ενδιαφέρον με τις θρυλικές τους κόντρες, τόσο εντός όσο και εκτός αγωνιστικών χώρων. Παρακολουθώντας τις προσωπικές στιγμές της ζωής των δυο σούπερ σταρ, η κάμερα καταγράφει τα όρια της σωματικής και ψυχικής αντοχής τους σε έναν κόσμο χωρίς εύκολες λύσεις και περιθώρια αστοχίας, όπου ένα μικρό και φαινομενικά αμελητέο λάθος μπορεί πανεύκολα να στοιχίσει μια ή και περισσότερες ανθρώπινες ζωές.
