Ο Στράτος τη νύχτα εργάζεται σε βιοτεχνία αρτοποιίας, ενώ την ημέρα εκτελεί συμβόλαια θανάτου. Μαζεύει χρήματα για να χρηματοδοτήσει την απόδραση του Λεωνίδα, του ανθρώπου που τον έσωσε, όσο ο ίδιος ήταν στη φυλακή. Του χρωστάει τη ζωή του και ο Στράτος δεν ξεχνάει τα χρέη του. Στην πορεία, όμως, ο Στράτος συνειδητοποιεί ότι έχει περισσότερες οφειλές από όσες νόμιζε. Καταστρώνει ένα νέο, λεπτομερές σχέδιο, μια τελευταία αποστολή.
1986 κι ο ηλεκτρολόγος από το Τέξας Ρον Γούντρουφ μαθαίνει από τον γιατρό ότι πάσχει από τον ιό του Aids. Μη θέλοντας να καταθέσει τα όπλα, ξεκινάει μια μεγάλη μάχη με το ιατρικό κατεστημένο, αναζητώντας εναλλακτικούς τρόπους θεραπείας, στους οποίους θα είχαν πρόσβαση και άλλοι ασθενείς της ίδιας νόσου.
Η ταινία απέσπασε θετικά σχόλια από τους κριτικούς και έλαβε έξι υποψηφιότητες για Όσκαρ, ανάμεσά τους για Καλύτερη Ταινία και Πρωτότυπου Σεναρίου, κερδίζοντας τρία στις κατηγορίες Α' και Β' Ανδρικού Ρόλου για τις ερμηνείες των Matthew McConaughey και Jared Leto αντίστοιχα και Make up & Hairstyling. Βραβεύτηκε επίσης με δύο Χρυσές Σφαίρες.
ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Matthew McConaughey, Jared Leto, Jennifer Garner
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ:Jean-Marc Vallee
Η ποίηση παραμένει ακόμη μια δύσκολη
οδός, μια βασιλική οδός όπως τα όνειρα. Μέσα σε αποσπασματικά λόγια και λέξεις
συμβολικές κρύβεται μια Άλλη υπόγεια ζωή, μια παράλληλη ανθρώπινη φύση που
κυλάει πίσω από τα κτίρια που μπαινοβγαίνει ο καθένας, κάτω από τα μάτια που
κοιτούν συμβατικά, μέσα στους νευρώνες που αλλάζουν ηλικίες. Η ποίηση ίσως
είναι ο Χρόνος που αντί για γραμμικός γίνεται στάσιμος ή φωτογραφικός,
αφήνοντας μας για λίγο Εκεί, στα μέρη και τα σημεία που άξαφνα πέφτουμε πάνω σε
ένα πλάσμα όμοιο μας, που μιλάει άλλη γλώσσα, που απλόχερα δέχεται τα λάθη και
τη μοναξιά. Που απλά αποδέχεται την αλλαγή και τη φθορά.
Τα πάντα φθίνουν και αλλάζουν όταν
αρχίζεις να πατάς και με τα δύο πόδια στην πραγματικότητα, όταν φοβικά την
αποδέχεσαι και τη διαμορφώνεις με τη λογική, αποκυρήσσοντας τον πρώιμο εαυτό,
όταν η λάσπη καλύπτεται με μετάξι, όταν οι τρόποι στρογγυλεύουν για τη
συμπάθεια, όταν το θράσος γίνεται αμηχανία, τη στιγμή που αφήνεις όλα τα μπλα…
μπλα… μπλά όπως λέει ο ήρωας του Σορεντίνο, να καλύψουν την αγωνία σου να
υπάρχεις μέσα στον κόσμο.
Η ταινία του σημαντικού Ιταλού δημιουργού
είναι μια κάθετη καταδίκη της προηγούμενης γενιάς, αυτής που διασκέδασε
νευρωτικά, που σκότωσε κάθε αισθητική νομίζοντας πώς έπλασε τον κόσμο από την
αρχή, έναν επίγειο Παράδεισο όπου η πρώην εργατική τάξη μπορούσε να μπει με
καινούργια ρούχα και μπότοξ, με λαγνεία και αστείρευτη σαγήνη.
Σε μια Ρώμη που
θα μπορούσε να είναι η κάθε εξιδανικευμένη αστική μητρόπολη, ένα σύμβολο
επιτυχίας και κλάσης, όπως άλλοτε η Αθήνα ή η Νέα Υόρκη, ο Σορεντίνο βάζει τον
ήρωα του, ένα κινούμενο μεσήλικο φάντασμα, να την ανακαλύπτει από την αρχή. Τα
πιο όμορφα σημεία της, τις καθαρές πηγές της, τα άφθαρτα τοπία της που
κουβαλούν κάτι πρωτόγονο και άρα αθώο, αμετάβλητα, αιώνια και άρα όμορφα,
άφθαρτα σε σχέση με αυτόν που πια στα 50 του «σέρνεται» ακόμη μέσα στο
στιγμιαίο, παρέα με κέρινα ομοιώματα ανθρώπων που λιώνουν την ημέρα αλλά
ανασυστήνονται τη νύχτα, τη νύχτα που συμβολίζει την ενέργεια, την στιγμιαία
ψυχική αθανασία(sic), με τα λόγια να
μην έχουν συνοχή, με τα άτομα να είναι «βρικόλακες» με λακωνικά ψελλίσματα και
σωματική μονάχα διέγερση.
Τη μέρα όμως δεν μπορεί να κρυφτεί
τίποτα. Τη μέρα το σώμα ξυπνάει με την αλήθεια του και οι ρυθμοί υπενθυμίζουν
πόσο μακριά έχεις φτάσει. Πόσομακριάείναιτοτέλειοπουκυνηγάς… and you run and you run to catch up with the sun but
is sinking…
Αν ακόμη έχει μείνει δύναμη γυρνάς πίσω,
πολύ πίσω. Να βρεις εκείνο το αγόρι, εκείνο το κορίτσι…
Η Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου προβάλλει σήμερα 17/3/2014 σε 2 προβολές (20.00 και 22.45) στον κινηματογράφο Αστόρια την ταινία «Ο έρωτας της βασίλισσας».
Μια νεαρή βασίλισσα στη Δανία του 18ου αιώνα, παντρεμένη με έναν ψυχικά διαταραγμένο βασιλιά, ερωτεύεται κρυφά τον γιατρό της αυλής.
Η ταινία του ελληνοδανού σκηνοθέτη είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα «Prinsesse af blodet» (2001) της δανέζας Μπόντιλ Στέενσεν-Λετ, και εκπροσώπησε τη Δανία στην τελική πεντάδα των υποψηφιοτήτων για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας 2013.
Η συμβολική αγιοποίηση των δύο αμαρτωλών πρωταγωνιστών του:
Ο Ραστ ξεκινάει στο σίριαλ ως ένας άθεος πεσιμιστής που κατηγορεί τη θρησκευτικότητα του Νότου και το συντηρητισμό-οικογενειοκρατική διαπλοκή της Λουιζιάνα και ο συνάδελφός του Μάρτιν είναι από την άλλη μεριά το πρότυπο του κακού οικογενειάρχη (γκόμενες) και του αδιάφορου επαγγελματία.
Και όμως, στο τέλος αποδεικνύεται ότι χωρίς να έχουν ωφελιμιστικό κίνητρο αφιερώνουν την ζωή τους και την διακινδυνεύουν πολλές φορές για να σώσουν τις ζωές μικρών παιδιών και να διαλευκάνουν μια σειρά από εγκλήματα.
Το ένοχο θρησκευτικό διαπλεκόμενο περιβάλλον του νότου ήταν που δημιούργησε και συγκάλυπτε το απόλυτο κακό και οι ίδιοι -δύο αντιήρωες ρεμάλια- θυσιάστηκαν για να σώσουν και να αποκαλύψουν το πραγματικό πρόσωπο του νότου.
Η πλήρης ανατροπή.
Άκρως συμβολική η εικόνα με τον ντετέκτιβ στο κρεββάτι του νοσοκομείου με έμμεσες αναφορές στην μορφή του Χριστού πάνω στο σταυρό για να υποδηλώσει την αγιοποίηση του.
Ο Μάρτιν από την άλλη αγιοποιείται γιατί μπροστά στον μεγάλο καλό σκοπό σωτηρίας από το απόλυτο κακό στάθηκε φίλος στον άνθρωπο που θεωρητικά (και πρακτικά) πήγε με την γυναίκα του.
Τρομερή φωτογραφία με τα άγρια τοπία της Λουιζιάνα, το εργοστάσιο που έσταζε στην ατμόσφαιρα αλουμίνιο, την εικόνα της Αμερικής του νότου, την εικόνα με τα ξερά δέντρα καθώς πάνε για την τελική αναμέτρηση, τα μονοπλάνα, τους ανθρώπους, τα σπίτια αλλά και άλλα (π.χ. και μουσικής) που αναπληρώνουν τα όποια κενά όντως είχε η σειρά στο σενάριο και ερωτηματικά που δεν απαντήθηκαν ποτέ ίσως επειδή κατά την διάρκεια προβολής της σειράς επενέβησαν όντως παράγοντες του Νότου, της Λουιζιάνα και της συντηρητικής Αμερικής;
Η Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου προβάλλει σήμερα 10/3/2014 σε 2 προβολές (20.30 και 22.30) στον κινηματογράφο Αστόρια την ταινία «Η πόλη των παιδιών».
Η ιστορία τεσσάρων ζευγαριών στη σημερινή Αθήνα, που θέλουν ή περιμένουν να κάνουν παιδί. Βραβεία Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI) και Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ) ως η καλύτερη ελληνική ταινία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 2011.
Διαφορετική και γοητευτική, η Ρώμη είναι πάντα ένα θεσπέσιο θέαμα για τους τουρίστες. Είναι Καλοκαίρι και η πόλη λάμπει από την ομορφιά της. Μέσα σε αυτό το ντεκόρ, ο Τζεπ Γκαμπαρντέλα συντείνεται ως ένας 65χρονος πετυχημένος δημοσιογράφος, που ο χρόνος δεν του έχει στερήσει τη γοητεία. Σαν ένα κομμάτι του μυστηρίου της πόλης, το παρελθόν του Τζεπ ανοίγεται σιγά-σιγά αποκαλύπτοντας τα μυστικά του.
Η ιταλική παραγωγή επιβεβαίωσε τα προγνωστικά καθώς ήταν το μεγάλο φαβορί και κέρδισε το βραβείο Όσκαρ για την καλύτερη ξενόγλωσση ταινία στην 86η απονομή της αμερικανικής ακαδημίας κινηματογράφου, που πραγματοποιήθηκε στο Λος Άντζελες.
ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Toni Servillo, Sabrina Ferilli
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ:Paolo Sorrentino
