(Όταν έρχονται τα σύννεφα)
Του
Heitor Dahlia
Ηλικία κρυμμένη στα κύματα
Ποια στιγμή έρχεται ακριβώς η ενηλικίωση; Πατώντας ακριβώς στην ηλικία όπου άξαφνα όλοι μας αντιμετωπίζουν αριθμητικά ισότιμους ή τις στιγμές που νιώθουμε πώς αυτός ο κόσμος γύρω μας φανερώνει την πολυπλοκότητα και την λογική του πίσω από την αφέλεια και την ομορφιά με την οποία μας τον παρουσιάζουνε;
Ο Heitor Dahlia σε αυτήν την γλυκιά δημιουργία, υποψήφια στο τμήμα του Ένα κάποιο βλέμμα του φεστιβάλ Καννών το 2009, διαλέγει να μας ταξιδέψει στις ξέγνοιαστες ημέρες και άγουρες στιγμές μιας έφηβης που παραθερίζει στις ακτές τις Βραζιλίας με την οικογένεια της στα μέσα της δεκαετίας του ’80 βιώνοντας ταυτόχρονα την άνιση για εκείνη και τα μικρότερα αδέλφια της, σύγκρουση μεταξύ των γονιών της πριν εκείνοι αποφασίσουν να χωρίσουν.
Η ταινία παρασύρει με την έξοχη φωτογραφία και τα ανέμελα σκηνικά της θάλασσας, που διακατέχει ολόκληρη το φιλμ, στις ιδιωτικές σχέσεις της οικογένειας, αφήνοντας τον θεατή αρχικά να παρακολουθεί μια απαλή ακόμη τριβή ανάμεσα στα μέλη, αφήνοντας χώρο να ξεδιπλωθεί η ψυχογραφία της μικρής πρωταγωνίστριας που μαζί με άλλους εφήβους ανακαλύπτει σταδιακά τις ορμές της, την ανταγωνιστικότητα της, την πάλη να καταλάβει την συναισθηματική της διάπλαση απέναντι στους μυθοποιημένους μεγάλους. Ο σκηνοθέτης παίζει εξαιρετικά με τους ρυθμούς και την εικόνα αφήνοντας το σενάριο να ξεσπάει όταν οι ήρωες τοποθετούνται μέσα στο σπίτι, φανερώνοντας τα μυστικά τους, τα λάθη τους, αποδομώντας τελικά την ωραιότητα της οικογενειακής ζωής, επιστρέφοντας ξανά στη θάλασσα σαν ένα απέραντο, τραχύ και αθώο σύμπαν όπου όλοι μπορούν να χαθούν, να χωθούν στην ελευθερία που προσφέρει η υγρή υφή της.
Ανάμεσα στην πρώτη εντύπωση του άχαρου και ανιδιοτελούς έρωτα που φέρνει η εφηβεία και σε αυτόν της μικρής πρωταγωνίστριας με τον πατέρα της, αναδεικνύεται η ανώριμη και ασχημάτιστη ακόμη προσπάθεια να διεκδικηθεί ο γονιός που αποκαλύπτει πώς έχει και ζωή πέρα από την οικογένεια, έχει αδυναμίες και όνειρα που χάθηκαν, εξισώνοντας τελικά τα όρια της ηλικίας μέσα από το πρίσμα της ευθύνης απέναντι στα πράγματα. Η μικρή Felipa(Laura Neiva) θα δεχθεί την ενηλικίωση μέσα από το ρόλο του παρατηρητή ενός διαζυγίου και την σεξουαλική ολοκλήρωση, ενώ ο Matias(Vincent Cassel) θα βρεθεί απότομα μπροστά στην ουσία του πατρικού ρόλου.
Η τελική αίσθηση της διάσπασης και της μοναξιάς θα δείξει σε όλους τους πρωταγωνιστές πώς δεν είναι τίποτα άλλο από την κρυφή όψη της ζωής που τρέχει αφήνοντας όμως ακατέργαστες και ανέγγιχτες τις στιγμές που νιώθουμε μικροί, διψασμένοι για την ηρεμία του ορίζοντα.
By Rory
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου