Πρόταση dvd: The Party

Του

Blake Edwards

Αν κάποιος ανατρέξει σε αφιερώματα, λίστες, αξιολογήσεις κ.α. σχετικά με ταινίες που συνηθίζουμε να αποκαλούμε «σταθμούς» στην ιστορία του κινηματογράφου, θα διαπιστώσει ότι οι κωμωδίες αποτελούν την μειοψηφία μεταξύ των αναφερόμενων δημιουργιών. Αρκετοί κριτικοί δεν τις αντιμετωπίζουν ισότιμα θεωρώντας ότι δεν μπορούν να είναι εξίσου «βαθιές» και ουσιαστικές, συγκριτικά   με άλλα κινηματογραφικά είδη.

Η παραπάνω θεώρηση έχει αδικήσει πολλά φιλμ, από την άλλη όμως όταν μια κωμωδία κάνει την εμφάνιση της σε λίστες σαν τις προαναφερόμενες, σημαίνει ότι συγκεντρώνει αρκετά στοιχεία που την κατέστησαν κλασική.

Τέτοιο παράδειγμα είναι σαφώς το θρυλικό «Πάρτι» του Μπλέικ Έντουαρντς, ταινία του 1968, με πρωταγωνιστή τον μεγάλο Πίτερ Σέλλερς. To φιλμ είναι μια σάτιρα των πάρτι και των δεξιώσεων της βιομηχανίας του θεάματος και κατ ‘επέκταση της «καλής κοινωνίας». Κεντρικό πρόσωπο είναι ο Μπάξι , ένας  Ινδός στην καταγωγή, κομπάρσος της «συμφοράς», που αφού ισοπεδώνει κατά λάθος ένα μεγαλεπήβολο οχυρό –σκηνικό(σαφής αναφορά στις επικές παραγωγές  που γυριζόντουσαν τότε  στα στούντιο της Τσινετσιτά, καθώς και σε ταινίες όπως «ο Λόρενς της Αραβίας»),βρίσκεται σε δεξίωση των παραγωγών της ταινίας.

Εκεί κυριαρχεί το απόλυτο κιτς, η ματαιοδοξία, οι φαντασμένοι πρωταγωνιστές (όπως ο Αμερικάνος σταρ των «σπαγγέτι γουέστερν», είδος που επίσης μεσουρανούσε εκείνη την εποχή),και βέβαια οι «άνθρωποι της βιομηχανίας» που θέλουν να παίξουν ρόλο «προαγωγού» για τις νεαρές και αφελείς κοπέλες που επιδιώκουν να γίνουν σταρ. Προσπαθώντας να φανεί αρεστός στον περίγυρο , ο Μπάξι μπλέκεται σε έναν κυκεώνα, κάνοντας την μία γκάφα μετά την άλλη, ενώ προς το τέλος η κατάσταση ξεφεύγει εντελώς.

Ο Σέλλερς, παίζοντας περισσότερο με το βλέμμα του, δίνει μια χαρακτηριστική ερμηνεία που αποτέλεσε πρότυπο για άλλους κωμικούς (ο Ρόουαν Άτκινσον π.χ. επηρεάστηκε στον τρόπο που ερμήνευσε τον Mr. Bean), ενώ ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στον Στίβεν Κράκεν που ερμηνεύει τον μεθυσμένο μπάτλερ. Όπως γίνεται αντιληπτό ο Έντουαρντς πέρα από το να στήνει ένα σκηνικό «καταστροφής» βάζει στο στόχαστρο την κινηματογραφική βιομηχανία και το Χόλυγουντ παρωδώντας την εικόνα της λάμψης που αυτό προβάλλει. Η ταινία επηρέασε αρκετές κωμωδίες αντίστοιχου ύφους που παρουσιάστηκαν στο κοινό κυρίως τις δύο επόμενες δεκαετίες, χωρίς όμως να έχουν να επιδείξουν κάτι αξιόλογο, οι  περισσότερες εξ αυτών. Αξίζει να την (ξανά)δείτε, τόσο για το γέλιο που προσφέρει ,όσο και για το γεγονός ότι σε κάποια πράγματα παραμένει επίκαιρη.

by NikP