Πρόταση dvd: Το Τσεκούρι

Le couperet

Του

Κώστα Γαβρά

Homo hominis lupus*

*(Ο Άνθρωπος είναι λύκος για τον άνθρωπο)

Πριν το τέλος του 19^ου αιώνα συγκεκριμένοι επιχειρηματίες σε συνεργασία με δικαστικά όργανα ορισμένων πολιτειών της Αμερικής κατάφεραν να μετατρέψουν τις Ανώνυμες επιχειρήσεις σε «φυσικά» πρόσωπα, δηλαδή σε «άτομα» με δική τους ταυτότητα και δικά τους δικαιώματα. Το 1886 πια και με απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου τα «άτομα» αυτά απολάμβαναν από εκεί και στο εξής τα δικαιώματα της 14^ης τροπολογίας του Συντάγματος των ΗΠΑ, δηλαδή ίση προστασία από τους νόμους ενώ θα μπορούσαν να υπερασπίζονται τον «εαυτό» τους διά των νόμιμων οδών(Joel Bakan, The Corporation: A Pathological Pursuit of Profit and Power, Εκδόσεις ΚΨΜ, 2004). Αυτή ήταν και η αρχή του Εγκλήματος.

Πάντα πιστός στην αποκατάσταση και στην οπτικοποίηση της Αλήθειας, ο Κώστας Γαβράς κατάφερε να μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη το 2005 αυτό που έμελλε εν έτει 2010 να είναι μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία.

Με κεντρικό πρωταγωνιστή έναν άκρως στυγνό και μεθοδικό Χοσέ Γκαρσία, ο Γαβράς ξετυλίγει ένα θρίλερ όπου ο κεντρικός ήρωας βιώνει την απόλυτη υπαρξιακή κάθοδο μετά την απόλυση του από την εταιρία που δούλευε ως σημαντικό στέλεχος. Καθώς οι μέρες της «μόνιμης άδειας» περνούν ο 39χρονος ήρωας γίνεται μάρτυρας αρχικά, της ταξικής του μετάλλαξης μόνο και μόνο για να καταλήξει μετά από καιρό να βλέπει την οικογένεια του να πέφτει σε μια κατάσταση που γίνεται πια οικονομική καταστροφή καθώς αρχίζουν να στερούνται «βασικά» αγαθά που πρότινος απολάμβαναν ως αστοί. Γνωρίζοντας ο ίδιος ως εκπαιδευμένος καπιταλιστής τους κανόνες του ανταγωνισμού, θα αρχίσει να ψάχνει τους αντίπαλους υποψηφίους για μια νέα θέση προχωρώντας στη συνέχεια στην σταδιακή εξόντωση κάθε έναν από αυτούς δολοφονώντας τους.

Από το μακρόκοσμο των πολυεθνικών και κρατικών εταιρειών αλλά και των εγκλημάτων που αυτές έχουν διαπράξει μέχρι σήμερα, ο σκηνοθέτης θα περάσει στο μικρόκοσμο των ανθρώπων που δουλεύουν για αυτές ως εκπαιδευμένοι «δολοφόνοι», προσπαθώντας ταυτόχρονα να είναι οικογενειάρχες. Καθώς ο Bruno, όπως λέγεται ο κεντρικός χαρακτήρας, φέρνει σε πέρας κάθε ένα φόνο, γινόμαστε μάρτυρες της άμεσης μετάλλαξης του σε έναν αυτοματοποιημένο ζώο που παλεύει για μια υποσχόμενη επιβίωση μέχρι να καταλάβει πως και αυτός είναι με τη σειρά του μέρος μιας αλυσιδωτής εξόντωσης.

Η ταινία αν και είναι απόλυτη στον τρόπο που απεικονίζει την πραγματικότητα της εργασιακής ζούγκλας, προκαλεί ταυτόχρονα ένα άμεσο σχόλιο στην αστική τάξη και τον τρόπο που τόσα χρόνια αυτή γιγαντώθηκε μέσα στον υπερτροφικό νεοπλουτισμό της καταφεύγοντας σε μια παθητική στάση για όσα συνέβαιναν γύρω της, φοβούμενη τη δική της εξάντληση, ένα σχόλιο που πολλές φορές και o Μίκαελ Χάνεκε έχει απογυμνώσει με τα στυγνά του πλάνα σε ταινίες όπως το Funny Games και το Cache.

Άλλωστε… ο οικονομικός φιλελευθερισμός είναι η επέκταση του πεδίου της πάλης, η επέκταση του σε όλες τις ηλικίες και σε όλες τις κοινωνικές τάξεις(Μ. Ουελμπέκ)…και μόλις τώρα αρχίζουν όλα.

by Rory