Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

Πρόταση dvd: Ο Θάνατος του Εμποράκου


Του

Volker Schlöndorff



Ζωή που ποτέ δε γίνεται

Σίγουρα υπάρχει μια στιγμή, μια και μόνο που ξαφνικά ο οποιοσδήποτε κάθεται ήσυχος ή ξαφνικά αποστασιοποιημένος από τους ρυθμούς της καθημερινότητας και κοιτά. Κοιτά προσεχτικά γύρω του το σπίτι που ζει, που νοικιάζει για να ζει, τα παιδιά του που αν και ενήλικα δεν έχουν μεγαλώσει, το σύντροφο του που πια δεν μπορεί να ερμηνεύσει αν τον/την στηρίζει ή όχι. Μα πάνω από όλα κοιτά τον εαυτό του σαν μια σιλουέτα έξω από αυτόν/αυτήν που τριγυρνά κουρασμένος/η, γεμάτος/η από χρόνια και αμφιβολίες για το τι ακριβώς γίνεται κάθε μέρα. Για το τι έγινε στο κάτω κάτω τόσο καιρό και παραμένει άπιαστο.

Κάποτε μιλούσανε όλοι σαν να είναι επιδημία για την «κρίση της μέσης ηλικίας», μια πολυτέλεια κυρίως της μεσοαστικής τάξης που άγγιζε καθαρά όρους επιβεβαίωσης και επιτυχίας. Μια τάση που κυρίως έκρυβε την βιασύνη να κατακτήσουμε κι άλλα ή αν πήραμε αυτά που αξίζαμε. Ο Χρόνος όμως τα προλαβαίνει όλα και τα φτάνει μέχρι τη ρίζα τους. Όλοι αναγκαζόμαστε να μεγαλώσουμε πιο γρήγορα, να απεκδυθούμε την αφέλεια της τεμπελιάς και μπαίνουμε τάχιστα στο ενήλικο σύμπαν πλέον, ένα σύμπαν που δεν άλλαξε όρους και όρια, που δεν έκρυψε ποτέ τον κύκλο του, επιστρέφοντας πάντα στο ίδιο ερώτημα: Πέτυχα κάτι; Μπορώ να είμαι κάποιος; Είμαι;

Όχι. Το ερώτημα αν και υπαρξιακό δεν είναι τόσο βαθυστόχαστο αλλά χειροπιαστό. Στο πέρασμα αυτού του αιώνα που χτίστηκε πάνω σε ψευδαισθήσεις και καλά τεχνάσματα κοινωνικής ανέλιξης, επανέρχεται πιο άγρια ποτέ το ίδιο ερώτημα αν μπορούμε να τα βάλουμε με όλα αυτά: Τις απαιτήσεις του συνόλου, του συντρόφου μας και των παιδιών, του εργοδότη μας. Με τις δικές μας απαιτήσεις. Είναι η στιγμή που είπαμε στην αρχή. Ο Άρθουρ Μίλλερ διερωτήθηκε πάνω σε όλα αυτά και κέρδισε αυτόν τον αιώνα. Τον κέρδισε με διαφορά ερμηνεύοντας τη σκιά που γεννούσε τότε, στην Αμερική του ΄50 και έπειτα παντού στον κόσμο, την αρένα που στηνόταν πάλι από την αρχή μετά και τον τελευταίο ορατό πόλεμο, φέρνοντας μας μέχρι το σήμερα τη διάνοια του.

Ο θάνατος του Εμποράκου, έργο κυρίως θεατρικό, κατάφερε και έμεινε στην ιστορία για την επιθετική απλότητα που εξαπέλυσε πάνω στα χαμένα όνειρα. Και το πιο σημαντικό είναι ότι στάθηκε όχι στα όνειρα για πιο γρήγορο αμάξι, πιο ωραίες γυναίκες και πιο καλή θέση, αλλά σε ένα και μοναδικό όνειρο: Να μπορώ να είμαι εγώ, να καταφέρω κάτι. Να είμαι. Ο Μίλερ μέσα από αυτό το τιτάνιο έργο δημιούργησε ένα αρχέτυπο εκεί που δεν υπήρχε. Τον εργάτη που βρίσκεται μέσα στη ρευστή διάθεση ενός ανταγωνιστικού συστήματος που λέει «κι εσύ μπορείς, αρκεί να τρέχεις. Αρκεί να δίνεις όλο το χρόνο, τη ζωή και τη σκέψη. Αρκεί να δίνεις το όνειρο σου κι εγώ μυστικά θα το πλάθω όπως θέλω». Έτσι η ζωή γίνεται ξαφνικά κυνήγι για επιτυχία, η οικογένεια γίνεται εικόνα εξωτερικής συνοχής, η σκέψη αυτιστική. Η ζωή αυτοαναφορική.

Στο κατοπτρικό σύστημα που είναι η οικογένεια όμως, τα πάντα αντανακλούνται πλέον, πλέον που οι δόσεις δε βγαίνουν, που το αμάξι μένει ακίνητο, που απειλείσαι με απόλυση, που τα παιδιά είτε γυρίζουν πίσω είτε παραμένουν 30χρονα υπερτροφικά μωρά με την ίδια καταθλιπτική ενέργεια με εσένα και… κρυφά σε κρίνουν όπως τα κρίνεις εσύ, όπως κρίνεσαι κι εσύ από του σημαντικούς Άλλους. Κάπου εκεί σταματά ίσως η ζωή να κινείται γραμμικά και αρχίζει κυκλικά σα γάτα που κυνηγά την ουρά της. Πλέον ο στόχος είναι να αποπληρώσεις το σπίτι, να πιάσει δουλειά το παιδί γρήγορα, να ελπίζεις να μην είσαι στη λίστα, να περιμένεις στην ουρά. Κάτι να τελειώσει πια και όχι κάτι να αρχίσει. Κάτι να τελειώσει.

Σε αυτό το αριστούργημα, που μεταφέρθηκε επιτυχημένα και πολυβραβευμένα το 1985 στην οθόνη, λέγεται όλη η αλήθεια για το ποιοι είμαστε και το ποιοι θέλανε να είμαστε. Δεν αρκούν τα λόγια αλλά οι θέαση του.

By Rory






Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου: FAUST



Η Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου προβάλλει σήμερα 28/1/2013 σε 2 προβολές (20.00 και 22.45) στον κινηματογράφο Αστόρια την ταινία «Faust».

Παραλλαγή του γερμανικού μύθου, όπου ο Φάουστ πουλάει την ψυχή του στον Διάβολο με αντάλλαγμα τη γνώση.


Βασισμένο στο κείμενο του Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε, το φιλμ κέρδισε το Χρυσό Λιοντάρι στο φεστιβάλ Βενετίας 2011.


Σκην.: Αλεξάντερ Σοκούροφ
Πρωτ.: Γιοχάνες Τσάιλερ, Αντόν Αντασίνσκυ, Ιζόλντα Ντιτσάουκ, Γκέοργκ Φρίντριχ, Χάνα Σιγκούλα






Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

Πρόταση εβδομάδας: ΟΙ ΔΙΩΚΤΕΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ (THE GANGSTER SQUAD)




Λος Άντζελες 1949. Ο Μίκι Κόεν (Σον Πεν), ο αδίστακτος αρχηγός της μαφίας έχει το γενικό πρόσταγμα στην πόλη, συγκεντρώνοντας κέρδη από ναρκωτικά, όπλα, πορνεία και κάθε στοίχημα που γίνεται δυτικά του Σικάγο. Και όλα αυτά τα κάνει υπό την προστασία των δικών του πρωτοπαλίκαρων, αλλά και μελών της αστυνομίας και της πολιτικής σκηνής που κρατάει στο χέρι. Όλα αυτά αρκούν για να τρομοκρατήσει ακόμα και τους πιο γενναίους και σκληροτράχηλους αστυνομικούς εκτός ίσως, από ένα μικρό μυστικό σώμα της Αστυνομίας του Λος Άντζελες με επικεφαλής τον αστυνόμο Τζον Ο’Μάρα (Τζος Μπρόλιν) και τον υπαστυνόμο Τζέρι Γούτερς (Ράιαν Γκόσλινγκ). Οι δύο αυτοί θα προσπαθήσουν να γκρεμίσουν τον κόσμο του Κόεν.


ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Ράιαν Γκόσλιν, Σον Πεν, Τζος Μπρόλιν, Έμα Στόουν, Νικ Νόλτε
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ: Ρούμπεν Φλάισερ





Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2013

Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου: Ο ΕΡΑΣΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΜΜΩΤΡΙΑΣ - LE MARI DE LA COIFFEUSE




Η Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου προβάλλει σήμερα 21/1/2013 σε 2 προβολές (20.30 και 22.30) στον κινηματογράφο Αστόρια την ταινία «Le Mari De La Coiffeuse».

Ένα 12χρονο αγόρι είναι τρελά ερωτευμένο με μια κομμώτρια, εμμονή που τον ακολουθεί στην ενηλικίωση μέχρι που ερωτεύεται μια άλλη κοπέλα του ίδιου επαγγέλματος και μαζί της προσπαθεί να βρει την ευτυχία. Η αθωότητα και η ματαιότητα του έρωτα, σε μία από τις καλύτερες ταινίες του Λεκόντ.


Σκην.: Πατρίς Λεκόντ
Πρωτ.: Ζαν Ροσφόρ, Άννα Γκαλιένα, Ρολάν Μπερτάν





Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013

Πρόταση εβδομάδας: DJANGO, Ο ΤΙΜΩΡΟΣ (DJANGO UNCHAINED)




Δύο χρόνια πριν ξεσπάσει ο αμερικανικός εμφύλιος, ο Django, ένας μαύρος σκλάβος από τον Νότο (Jamie Foxx) συναντά τον Γερμανό κυνηγό επικηρυγμένων/οδοντίατρο Dr. King Schultz (Christoph Waltz), ο οποίος ακολουθεί τα ίχνη των φονικών αδελφών Brittles. Καθώς μόνο ο Django μπορεί να τον οδηγήσει σε αυτούς, ο ανορθόδοξος Schultz συνεργάζεται μαζί του με την υπόσχεση ότι θα τον ελευθερώσει με το πέρας της αποστολής. Αφού πετύχουν το σκοπό τους, ο Schultz απελευθερώνει τον Django και οι δύο τους αποφασίζουν να συνεχίσουν την καταδίωξη των πιο γνωστών εγκληματιών του νότου. Εν τω μεταξύ ο Django ακονίζει τα μαχαίρια του για τον δικό του σκοπό: τη σωτηρία της Broomhilda (Kerry Washington), της γυναίκας του που έχασε σε σκλαβοπάζαρο πριν από καιρό. Η έρευνα του Django και του Schultz τους οδηγεί στον Calvin Candie (Leonardo DiCaprio), τον ιδιοκτήτη της “Candyland” μιας κακόφημης φυτείας, όπου οι σκλάβοι παλεύουν μεταξύ τους μέχρι θανάτου. Η παρουσία των δύο πρωταγωνιστών τραβάει την προσοχή του Stephen (Samuel L.Jackson), που είναι ο έμπιστος του Candie. Ο κλοιός αρχίζει να σφίγγει γύρω τους και οι δυο σύντροφοι θα πρέπει να διαλέξουν ανάμεσα στη θυσία και την επιβίωση.

ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Κέρι Γουάσινγκτον, Σάμιουελ Λ. Τζάκσον, Σάσα Μπαρόν Κοέν, Κερτ Ράσελ
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ: Κουέντιν Ταραντίνο









Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

Πρόταση dvd: Killing them Softly


Του
Andrew Dominik


Η πρώτη αληθής αμερικάνικη ταινία μετά το Νονό

Μη βιαστείτε να αντιδράσετε διαβάζοντας τον υπότιτλο. Η λέξη αληθής αναφέρεται στον τρόπο που στέκεται η ταινία απέναντι στην χώρα στην οποία στρέφει το μεταφορικό της στόχαστρο ενώ ο Νονός αναφέρεται διότι παραμένει και θα παραμένει για αιώνες η πρώτη γνήσια κοινωνικό-πολιτική ανάλυση στον τρόπο που στήθηκε η Αμερική και ο καπιταλισμός: με τη Μαφία(οικονομική και πολιτισμική) και την εξόντωση κάθε εναλλακτικής πάλης.

Το  Killing them softly δε θα μπορούσε να γίνει από Αμερικάνο, κι αυτό γιατί ελάχιστοι είναι αυτοί που μπορούν λακωνικά, αδυσώπητα και αντικειμενικά να αφουγκραστούν την υπόκωφη παρακμή της πατρίδας τους. Στο τέλος όλοι τείνουν να εκλογικεύουν και να στρογγυλεύουν τις παρατηρήσεις τους. Για αυτό και ευτυχώς για εμάς ήρθε ένας αιρετικός Αυστραλός παίρνοντας από το χέρι ένα αδικημένο σύμβολο του κινηματογραφικού καπιταλισμού(τον Brad Pitt) και απλά παρέδωσε μια ταινία που έρχεται σαν μια ψυχρότατη γροθιά πάνω στη σύγχρονη ερημωμένη υπερδύναμη.

Ολόκληρη η ταινία είναι μια μεταφορά, αυστηρή και ξεκάθαρη, απέναντι στο τι απέμεινε από τη Αμερική μετά το 2001 και τα οικονομικά σκάνδαλα, αλλά και απέναντι σε ποιους έχει απομείνει αυτή η χώρα να την κρατούν σε μηχανική υποστήριξη.

Το έργο ξεκινά με μια απίστευτα έρημη εικόνα καθώς ακούγονται βινιέτες από την μετεκλογική νικητήρια ομιλία του Ομπάμα. Η αλλαγή έχει έρθει αλλά είναι μόνο μια επίφαση. Όσο το έργο προχωρά και μας συστήνονται όλοι οι φτωχοδιάβολοι, εξαρτημένοι και καιροσκόποι ήρωες, ο σκηνοθέτης τοποθετεί  στρατηγικά κι άλλες βινιέτες από προεκλογικές ομιλίες του τωρινού προέδρου αλλά και των προκατόχων του. Ακούγονται σαν background αφήγηση ή από κάποια μίζερη τηλεόραση του σκηνικού. Η αλλαγή ερχόταν αλλά κανείς δε μίλαγε.

Ο Ντόμινικ ήθελε αυτό να είναι η ταινία του, αυτό να μας μείνει και το πετυχαίνει μέσα από αυτόν τον χορό που είναι οι ήρωες του, όλοι κλέφτες, δολοφόνοι, μαφιόζοι. Ένα παιχνίδι πόκερ(οικονομία) στήνεται από τον ίδιο τον διοργανωτή(χρηματιστήριο, στεγαστικά;), κάποιοι ληστεύουν τα έσοδα όντας απελπισμένοι(πολίτες, άνεργοι, οπορτουνιστές;) και τα μεγάλα κεφάλια της μαφίας-που συστήνονται ως εταιρία με αντιπροσώπους- προσλαμβάνουν έναν δολοφόνο(ΔΝΤ; τραπεζίτες;) να εξοντώσει τους υπαίτιους(υπουργούς; Προϊστάμενους; μεσάζοντες;).

Όπως και με τη προηγούμενη άρτια ταινία του(Η δολοφονία του Τζέσι Τζέιμς), ο Ντόμινικ είναι μινιμαλιστικός και αφήνει τους χαρακτήρες να κάνουν τη δουλειά μέσα από τις καθαρές ερμηνείες και την απόκοσμη αίσθηση που αφήνει η στάση τους, η μεθοδικότητα και η αφέλεια τους. Ο ρόλος του Pitt ως επαγγελματία εκτελεστή είναι το κλειδί του έργου, αλλά δε δίνει ποτέ την αίσθηση του νικητή, παρά μόνο μιας εκδίκησης σαρκοφάγας και πραγματιστικής, συνοψίζοντας στην άγρια ειλικρίνεια των προθέσεων του όλη τη σύγχρονη αρένα της ηθικής φτώχειας.

…America is not a country. It’s business. Now pay me

και κάπου εδώ ερχόμαστε στα δικά μας…




by Rory






Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013

Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου: MARY AND MAX



Η Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου προβάλλει σήμερα 14/1/2013 σε 2 προβολές (20.30 και 22.30) στον κινηματογράφο Αστόρια την ταινία «Mary and Max».

Μία φιλία δι’ αλληλογραφίας ανάμεσα σ’ ένα 8χρονο κορίτσι από τα προάστια της Μελβούρνης κι έναν 44χρονο μοναχικό άντρα στη Νέα Υόρκη.


Αυτό το μελαγχολικό animation ‘διαμαντάκι’ κέρδισε το βραβείο καλύτερης ταινίας μεγάλου μήκους στο φεστιβάλ του Ανεσί το 2009 μαζί με το «Coraline» του Χένρι Σέλικ.


Σκην.: Άνταμ Έλιοτ
Με τις φωνές των: Τόνι Κολέτ, Φίλιπ Σίμουρ Χόφμαν, Μπάρι Χάμφρις, Έρικ Μπάνα, Μπέθανι Γουίτμορ







Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013

Πρόταση εβδομάδας: ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ "ΑΡΓΩ" (ARGO)




Στις 4 Νοεμβρίου του 1979, καθώς η επανάσταση στο Ιράν φτάνει στην κορύφωσή της, μια ομάδα Ιρανών στρατιωτών εισβάλει στην Αμερικανική πρεσβεία στην Τεχεράνη και κρατά όμηρους 52 Αμερικανούς. Μέσα στον πανικό, έξι Αμερικανοί καταφέρνουν να διαφύγουν και να βρουν καταφύγιο στην κατοικία του Καναδού πρέσβη. Γνωρίζοντας ότι είναι θέμα χρόνου να εντοπιστούν και να θανατωθούν, ο ειδικός «απομακρύνσεων» της CIA Τόνι Μέντεζ (Άφλεκ) καταστρώνει ένα επικίνδυνο σχέδιο προκειμένου να τους φυγαδεύσει με ασφάλεια από την χώρα. Το σχέδιο είναι τόσο παράτολμο που μόνο σε ταινία θα μπορούσε κανείς να το δει.


ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Μπεν Άφλεκ, Άλαν Άρκιν, Μπράιαν Κράνστον, Τζον Γκούντμαν, Τέιλορ Σίλινγκ, Κάιλ Σάντλερ, Βίκτορ Γκάρμπερ, Μάικλ Κάσιντι, Τέιτ Ντόνοβαν
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ: Μπεν Άφλεκ






Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013

Πρόταση dvd: Killer Joe


Του
William Friedkin


Η Αγία οικογένεια ξανά στο τραπέζι

Το νέο έτος μπήκε κουβαλώντας μια σκοτεινή ατμόσφαιρα πίσω του.

Από την περσινή χρονιά τύχαμε θεατές πολλών καλών ταινιών που (ευτυχώς πια) είναι προϊόντα της εποχής τους, μιας εποχής εξίσου σκοτεινής και δυσοίωνης. Κάτι αλλάζει σταδιακά στον κινηματογράφο πάλι, φέρνοντας τον άνθρωπο και τις αδυναμίες του, τις εμμονές και τις ψυχώσεις του στο λευκό πανί, όλα μπροστά μας για να ταυτιστούμε, να προβληματιστούμε ή να αποστρέψουμε το βλέμμα. Από την δυσβάσταχτη Αγάπη του Χάνεκε μέχρι τα πρόσφατα Killing them Softly και The Master συναντήσαμε δημιουργούς που διακριτικά όλα αυτά τα χρόνια φροντίζουν να υπενθυμίζουν το αυτονόητο: τον τρόπο που είμαστε εύθρυπτοι και χαοτικοί μπροστά στις συνθήκες.

Ο μέγιστος William Friedkin τα τελευταία χρόνια δεν ακούγεται πολύ(έχοντας τις ευθύνες του!) αλλά πάντα ανήκει σε αυτούς τους κατά κάποιο τρόπο «στρατευμένους» δημιουργούς που ανέκαθεν απολάμβανε να καταφέρεται εναντίον των ηρώων του και των συνθηκών που αυτοί ζουν(και μέσα από αυτούς ταυτόχρονα στον Αμερικάνικο τρόπο ζωής). Η περσινή χρονιά λοιπόν κατέφερε και τον επανέφερε στην κινηματογραφική-αντιεμπορική επικαιρότητα με τη συγκεκριμένη ταινία που είναι βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο, και η αλήθεια είναι πώς τέτοια ιστορία είχαμε καιρό να δούμε να μεταφέρεται στο πανί!

Καταμεσής του Τέξας, μιας πολιτείας που όλοι γνωρίζουμε ότι κουβαλά τον πιο εξοντωτικό πουριτανισμό και την αμερικάνικη αλήθεια, βρίσκεται μια ζοφερή και μίζερα διαλυμένη οικογένεια, ολόκληρη να είναι το όχημα του σκηνοθέτη για την κυνική αλληγορία του. Ο γιός είναι μικροέμπορος ναρκωτικών, τα οποία κλέβει η μητέρα του και τα πουλά με αποτέλεσμα να τον κυνηγούν τα μεγαλύτερα αφεντικά θέλοντας το κεφάλι του. Η ιδέα του; Να προσλάβει έναν διεφθαρμένο αστυνομικό που εκτελεί χρέη δολοφόνου να τη σκοτώσει ώστε να εισπράξει την ασφάλεια ζωής της. Όταν όμως δεν υπάρχει η προκαταβολή που ζητά τι γίνεται; Ο πατέρας του κι εκείνος βάζουν εγγύηση την μικρότερη του αδερφή! Η περιγραφή μπορεί να ενέχει τα στοιχεία μιας μαύρης κωμωδίας αλλά ο Φρίντκιν φροντίζει να μην ξεχνά ποτέ ο θεατής τι είναι αυτό στο οποίο γίνεται μάρτυρας. Ένα γαϊτανάκι αστικών υπανθρώπων, ατομιστών που έχουν αφαιρέσει κάθε συναίσθημα ή δεσμούς και απλώς μάχονται για τι άλλο; Για λεφτά.

Η πραγματική όμως ιστορία είναι αυτή του μικρού κοριτσιού που κρατά την αθωότητα της(σωματική και ψυχική) και βρίσκεται βορά στον σαδισμό που έχουν οι αποφάσεις των άλλων αλλά και στο σαδισμό του πληρωμένου δολοφόνου, που δεν είναι άλλο από το Κακό απέναντι στο οποίο δεν υπάρχει λύση. Θα την δούμε αθώα να μπλέκεται, να μαθαίνει τους κανόνες και σταδιακά να διαφθείρεται με έναν τρόπο που αγγίζει την ψύχωση, τη διχοτόμηση.

Σε αυτή την ταινία υπάρχουν όλες οι κλασικές αξίες του μετα-μοντέρνου κόσμου. Η οικογένεια και οι σαθρές της βάσεις μπροστά στα χρήματα, η βιαιότητα της άρχουσας τάξης, η ενηλικίωση μέσα από τη τεχνητή και παρεμβατική ταχύτητα των ενηλίκων. Όλα είναι εδώ, σκοτεινά και τραγελαφικά, οδηγώντας την κατάσταση σε ένα από τα πιο νοσηρά (ψυχικά τουλάχιστον) φινάλε που είδαμε τα τελευταία χρόνια και αξίζουν την προσοχή μας.

Η αγία οικογένεια κάθεται λοιπόν για άλλη μια φορά στο τραπέζι και όλα λαμβάνουν διαστάσεις τελευταίας γιορτής!

By Rory   









Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2013

Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου: MANHATTAN



Η Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου προβάλλει σήμερα 7/1/2013 σε 2 προβολές (20.30 και 22.30) στον κινηματογράφο Αστόρια την ταινία Woody Allen «Manhattan».


Τα ερωτικά μπερδέματα νεοϋορκέζων καλλιεργημένων μεσοαστών, όπου ένας 42χρονος συγγραφέας χωρίζει τη 17χρονη κοπέλα του για να τα φτιάξει με τη γυναίκα με την οποία ο καλύτερός του φίλος απατάει τη σύζυγό του.

Ο "ύμνος" του Άλεν στην αγαπημένη του Νέα Υόρκη, την οποία μεταμορφώνει με τα μαγευτικά ασπρόμαυρα πλάνα του ο σπουδαίος διευθυντής φωτογραφίας Γκόρντον Γουίλις (τριλογία του «Νονού»).




ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ, Η ΛΕΣΧΗ ΘΑ ΚΟΨΕΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗ ΠΙΤΑ ΤΗΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΦΟΥΑΓΙΕ.


Πρόταση εβδομάδας: ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΟΥ ΑΝΘΙΣΜΕΝΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ ( Killers of the Flower Moon )

  Βασισμένη στο δημοφιλές ομότιτλο best-seller μυθιστόρημα του David Grann, η ταινία “Killers of the Flower Moon” μας μεταφέρει στην Οκλαχόμ...