Το «Monday» είναι ένα τρυφερό, ρομαντικό και γλυκόπικρο δράμα χαρακτήρων, που εξιστορεί τον ξέφρενο και μετωπικό έρωτα ανάμεσα στον Mickey (Sebastian Stan) και στην Chloe (Denise Gough) στην καρδιά της καλοκαιρινής Αθήνας. Η ενστικτώδης έλξη, ο αυθορμητισμός του φλερτ και η παραζάλη της ερωτικής νύχτας στην πόλη μια υποσχόμενη Παρασκευή, αναπόφευκτα θα συγκρουστούν με την πραγματικότητα και τους συμβιβασμούς της συμβίωσης. Όπως το hangover μιας Δευτέρας που μοιραία ακολουθεί ένα ξέφρενο σαββατοκύριακο. Η παραμονή της Chloe στην Αθήνα πλησιάζει στο τέλος της. Ωστόσο η γνωριμία της με τον γοητευτικό Mickey την ωθεί να εγκαταλείψει την καριέρα της στην Αμερική και να προτιμήσει τη άγρια φωτογένεια της Αθήνας. Από τα στενά του ιστορικού κέντρου, μέχρι τα καλοκαιρινά bar των ελληνικών νησιών και από εκεί στα πάρτι και στην ατμοσφαιρική και πολυπολιτισμική Κυψέλη, το «Monday» του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου περιγράφει την ερωτική διάθεση και τα συναισθηματικά αδιέξοδα των ηρώων της, σε ένα αστικό road movie που κάνει κύκλους ανάμεσα στη Φωκίωνος Νέγρη και την πλατεία Συντάγματος.
Με τη νέα ταινία του Γιάννη Οικονομίδη "Η Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς" και εφαρμόζοντας όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα για την ασφάλεια των θεατών, ξεκίνησαν από την Πέμπτη 4 Ιουνίου οι προβολές στο ανοιχτό κινηματοθέατρο του Τεχνόπολις.
Σε μια μικρή πόλη της Ελλάδας, όταν το ερωτικό πάθος διασταυρώνεται με την απληστία για το χρήμα, τα πτώματα αρχίζουν να στοιβάζονται το ένα μετά το άλλο και η “Ωραία Κοιμωμένη” Όλγα δεν θα μάθει ποτέ από τι πραγματικά έχει γλιτώσει…
Το συνεργείο και οι πρωταγωνιστές, μαζί με τη συμμετοχή πολλών βοηθητικών ηθοποιών, θα στήσουν τον κόσμο της ταινίας.
Τα γυρίσματα της ταινίας μικρού μήκους “Loca” αρχίζουν. Οι 30 συντελεστές επί εννέα μέρες θα κινούνται στο κέντρο του Ηρακλείου για την κινηματογράφησή της, με τη συνδρομή των ιδιοκτητών των χώρων που θα χρησιμοποιηθούν και των κατοίκων γύρω από τους δρόμους όπου εκτυλίσσονται οι σκηνές της ταινίας.
Το συνεργείο και οι πρωταγωνιστές, μαζί με τη συμμετοχή πολλών βοηθητικών ηθοποιών, θα στήσουν τον κόσμο της ταινίας. Έναν μυθοπλαστικό κόσμο μιας μεγάλης πόλης σαν το Ηράκλειο, δίνοντας σκηνοθετικά και σεναριακά εν μέσω Αποκριών το στίγμα για τα χρόνια που ζούμε.
Ο Λουκάς, η Λόκα, ο Γιάννης της υπόγας και ο Αστυνομικός της ταινίας είναι οι χαρακτήρες που θα ακολουθήσουν οι θεατές σ’ αυτό το ουτοπικό παραμύθι. Δείτε το promo της ταινίας και στηρίξτε μας στην εκστρατεία εξεύρεσης πόρων στο Indiegogo https://igg.me/at/LocaShortMovie.
Η «Βηθλέεμ» ανοίγει αυλαία στις 14 Ιουλίου και ολοκληρώνει τις προβολές 14 Σεπτεμβρίου.
Η ώρα έναρξης για Ιούλιο – Αύγουστο είναι 21:30.
Η γενική είσοδος είναι 3€.
Ο Κωστής είναι ένας 40χρονος γιατρός που φτάνει στην Αντίπαρο για να αναλάβει την τοπική κλινική. Ο χειμώνας περνά ήσυχα και ανιαρά στο νησί, το καλοκαίρι όμως όλα αλλάζουν. Η ρουτίνα του συνεσταλμένου Κωστή ανατρέπεται από τη στιγμή που μια διεθνής ομάδα νεαρών και όμορφων τουριστών εισβάλλει στη καθημερινότητά του.
Ανάμεσά τους, ο Κωστής θα ξεχωρίσει και θα ερωτευτεί παράφορα τη νεαρή Άννα, όμως, από εκείνη τη στιγμή και μετά, το ηδονιστικό καλοκαίρι θα μετατραπεί σε μια σκοτεινή δίνη, που παρασέρνει την παρέα σε ένα μονοπάτι που κρύβει σοκαριστικές εκπλήξεις και επικίνδυνες ακρότητες.
Η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου έκανε πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρότερνταμ το 2016.
Η «Βηθλέεμ» ανοίγει αυλαία στις 14 Ιουλίου και ολοκληρώνει τις προβολές 14 Σεπτεμβρίου.
Η ώρα έναρξης για Ιούλιο – Αύγουστο είναι 21:30.
Η γενική είσοδος είναι 3€.
Μετά τον θάνατο της μητέρας τους, δύο αδέλφια, ο Ντάνυ και ο Οδυσσέας, 16 και 18 ετών αντίστοιχα, ταξιδεύουν από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη για να εντοπίσουν τον πατέρα τους, που τους εγκατέλειψε πριν χρόνια. Σκοπός τους να εξασφαλίσουν την ελληνική ιθαγένεια αλλά και τη συμμετοχή του ταλαντούχου Οδυσσέα σε έναν διαγωνισμό τραγουδιού στη Θεσσαλονίκη. Στην πορεία, θα αντιμετωπίσουν εχθρούς και φίλους, θα κυνηγήσουν μια καλύτερη ζωή και θα ενηλικιωθούν χωρίς ποτέ να παραιτηθούν από το δικαίωμα να ονειρεύονται.
Το «Xenia» κέρδισε έξι βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου: Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Σεναρίου, Β’ Αντρικού Ρόλου, Μοντάζ, Ενδυματολογίας. Και έκανε πρεμιέρα στο τμήμα «Ένα κάποιο βλέμμα» του φεστιβάλ των Καννών το 2014. (Βηθλεέμ 2010: «Στρέλλα»)
Ο Κωστής είναι ένας 40χρονος γιατρός που φτάνει στην Αντίπαρο για να αναλάβει την τοπική κλινική. Ο χειμώνας περνά ήσυχα και ανιαρά στο νησί, το καλοκαίρι όμως όλα αλλάζουν. Η ρουτίνα του συνεσταλμένου Κωστή ανατρέπεται από τη στιγμή που μια διεθνής ομάδα νεαρών και όμορφων τουριστών εισβάλλει στη καθημερινότητά του.
Ανάμεσά τους, ο Κωστής θα ξεχωρίσει και θα ερωτευτεί παράφορα τη νεαρή Άννα, όμως, από εκείνη τη στιγμή και μετά, το ηδονιστικό καλοκαίρι θα μετατραπεί σε μια σκοτεινή δίνη, που παρασέρνει την παρέα σε ένα μονοπάτι που κρύβει σοκαριστικές εκπλήξεις και επικίνδυνες ακρότητες.
Η Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου προβάλλει σήμερα 25/1/2016 σε 2 προβολές (20.30 και 22.30) στον κινηματογράφο Αστόρια την ταινία «Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού».
Μοντέρνα, δραματουργικά μινιμαλιστική και σκηνοθετικά λιτή διασκευή της «Πείνας» του Κνουτ Χάμσουν, το ντεμπούτο του γνωστού από το θέατρο Έκτορα Λυγίζου, αποτελεί μία κατάβαση σε μια σύγχρονη αστική κόλαση. Σκληρές εικόνες, έντονη σωματική αίσθηση και μια κινηματογραφική γύμνια που αναστατώνει και συγκινεί. Τρία βραβεία (Καλύτερης ταινίας, Πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη, Πρώτου Ανδρικού Ρόλου) από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου και διακρίσεις σε πολλά διεθνή φεστιβάλ.
Τέσσερα τετράωρα masterclasses κινηματογραφικής ανάλυσης των τεσσάρων ταινιών του Γιάννη Οικονομίδη από τον ίδιο το σκηνοθέτη.
Οι τέσσερις μεγάλου μήκους ταινίες, «ΣΠΙΡΤΟΚΟΥΤΟ» (2003), «Η ΨΥΧΗ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ» (2006), «ΜΑΧΑΙΡΟΒΓΑΛΤΗΣ» (2010) και «ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΨΑΡΙ» (2014) αναλύονται διεξοδικά ως προς τη σκηνοθετική τους προσέγγιση. Απώτερος στόχος του σεμιναριακού κύκλου είναι το ξεκλείδωμα και η αποκάλυψη του κινηματογραφικού σύμπαντος του ξεχωριστού αυτού σκηνοθέτη.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Γιάννης Οικονομίδης παραδίδει masterclasses σκηνοθεσίας για πρώτη φορά στην Κρήτη.
Το σεμινάριο θα πραγματοποιηθεί στο Ηράκλειο, στον Κοινωνικό Χώρο των Ιδρυμάτων Καλοκαιρινού (Μονής Αγκαράθου 9), τις εξής ημερομηνίες και ώρες:
Παρασκευή, 11 Δεκεμβρίου
«ΣΠΙΡΤΟΚΟΥΤΟ» 18.00-22.00
Σάββατο, 12 Δεκεμβρίου
«Η ΨΥΧΗ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ» 18.00-22.00
Κυριακή, 13 Δεκεμβρίου
«ΜΑΧΑΙΡΟΒΓΑΛΤΗΣ» 11.00-15.00
Δευτέρα, 14 Δεκεμβρίου
«ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΨΑΡΙ» 18.00-22.00
Η είσοδος θα επιτρέπεται μόνο σε όσους δηλώσουν έγκαιρα συμμετοχή, όσοι συμμετέχοντες θέλουν μπορούν να συνεισφέρουν συσκευασμένα τρόφιμα για το κοινωνικό παντοπωλείο και το συσσίτιο.
Το κόστος συμμετοχής είναι 60 Ευρώ /άτομο για 3-4 ημέρες σεμιναρίου και 30 Ευρώ / άτομο για 1-2 ημέρες. Όσοι ενδιαφέρονται για τρόπους πληρωμής και διευκρινίσεις διεξαγωγής του σεμιναρίου, παρακαλούνται να στείλουν e mail στο administrator@nekli.gr
Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να δηλώνουν συμμετοχή με τους παρακάτω τρόπους:
Οι Ξυλούρηδες είναι η πιο γνωστή μουσική οικογένεια της Ελλάδας. Από τον θρυλικό Νίκο Ξυλούρη και τα αδέρφια του, τον φημισμένο λυράρη Ψαραντώνη και τον δεξιοτέχνη λαουτιέρη Ψαρογιάννη, μέχρι τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, τρεις γενιές μουσικών κρατούν ζωντανή τη μουσική παράδοση της οικογένειας και τη μεταφέρουν σε χιλιάδες θαυμαστές ανά τον κόσμο. Με κεντρικούς χαρακτήρες τον Ψαρογιώργη (Γιώργη Ξυλούρη), τα τρία παιδιά του που σπουδάζουν στην Μελβούρνη, και τον πατέρα του, Ψαραντώνη, η ταινία ακολουθεί την οικογένεια μέσα από επαγγελματικές προκλήσεις και δύσκολες προσωπικές αποφάσεις, και καταγράφει τη ζωή τους για διάστημα δύο ετών.
Με την μικρού μήκους ταινία «Παίρνουμε Θέση» σε σκηνοθεσία Θοδωρή Παπαδουλάκη σας προσκαλούμε να σπάσουμε τη σιωπή και να εναντιωθούμε στον ρατσισμό και την ξενοφοβία που έχουν γιγαντωθεί στη χώρα μας.
Μια ιστορία που πιθανόν διαδραματίζεται αυτή τη στιγμή σε πολλά σημεία της Ελλάδας.
Η ActionAid δουλεύει συστηματικά εδώ και 40 χρόνια υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των πιο φτωχών και περιθωριοποιημένων ανθρώπων. Ο ρατσισμός καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα με απόλυτο τρόπο.
Η χρήση σωματικής βίας είναι η ακραία εκδοχή του ρατσισμού. Δεν χρειάζεται ,όμως, να ασκήσουμε βία για να είμαστε ρατσιστές ή να προάγουμε τον ρατσισμό. Αρκεί να συμπεριφερόμαστε σαν ο «άλλος», ο «ξένος» να μην είναι ίσος με εμάς. Αρκεί να σιωπούμε για να γιγαντώνεται ο ρατσισμός.
Το 72% των Ελλήνων πιστεύει ότι δεν υπάρχουν απολίτιστοι και πολιτισμένοι λαοί, υπάρχουν μόνο διαφορετικοί πολιτισμοί. Ομως, 6 στους 10 (63%) πιστεύουμε ότι το έθνος μας είναι ανώτερο σε πολλά σημεία σε σχέση με άλλα έθνη
.
Το 2013 το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας κατέγραψε 166 περιστατικά ρατσιστικής βίας με τουλάχιστον 320 θύματα2. Καθώς δεν υπάρχουν επίσημες στατιστικές, οι αριθμοί αυτοί είναι συντηρητικοί καθώς τα θύματα φοβούνται ή δεν γνωρίζουν πώς να κάνουν καταγγελίες. Ταυτόχρονα, οι επιθέσεις στρέφονται και κατά των υπερασπιστών των δικαιωμάτων των ρατσιστικών επιθέσεων.
«Ευτυχώς δεν είμαστε ούτε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι που θέλουμε να σταματήσει η εξάπλωση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας στην Ελλάδα. Όμως, μια βουβή κοινωνία που δεν παίρνει θέση ενάντια σε κάθε εκδοχή ρατσισμού από τη βία μέχρι την αδιαφορία μπροστά στις διακρίσεις κινδυνεύει. Η αλλαγή στάσης πρέπει να ξεκινήσει και από εμάς και την καθημερινότητά μας. Γι αυτό και λέμε ότι όλοι πρέπει να πάρουμε θέση τώρα!» δήλωσε ο Γεράσιμος Κουβαράς, Γενικός Διευθυντής της ActionAid Ελλάς.
«Εχοντας ζήσει μικρός στην Νότια Αφρική την εποχή του apartheid, εχω προσωπικά βιώματα του τι σημαίνει ρατσισμός και ξέρω από πρώτο χέρι πόσο καταστροφικό μπορεί να είναι αυτό για την ανάπτυξη μιάς κοινωνίας. Θεωρώ ότι η αρχή της ισότητας είναι αδιαμφισβήτητη ανθρωπιστική αξία και οποιαδήποτε άλλη θεώρηση οδηγεί σε βαρβαρότητα που πρέπει μια πολιτισμένη κοινωνία να καταπολεμήσει χωρίς κανέναν ενδοιασμό.» δήλωσε ο Θοδωρής Παπαδουλάκης, σκηνοθέτης της μικρού μήκους ταινίας.
Πρωταγωνιστούν οι Τάσος Νούσιας, Τιτίκα Σαριγκούλη, Stefania Sholla
Ποιητικά ωμή και επιδραστικά ψυχολογική, η ταινία του
Χρήστου Χουλιάρα ήταν μία από τις ταινίες που έμειναν στο νου των θεατών του
διαγωνισμού. Αυτών που έψαχναν τουλάχιστον για ήρεμη κινηματογραφική δύναμη και
όχι πυροτεχνήματα. Σαν σεκανς από σκέψη του FrancisBacon ο
σκηνοθέτης αφήνει αντικείμενα να πέφτουν, με τη βαρύτητα που ο χρόνος πέφτει
μέσα στο σώμα, η πραγματικότητα και η θλίψη στο μυαλό, η ίδια η ζωή. Μόνο που
αυτή η βαρύτητα έρχεται και εξωτερικές δυνάμεις όπως φανερώνεται σταδιακά στην
ταινία. Τα κοντινά βλέμματα, η σύνδεση με το βλέμμα του θεατή, οι λεπτομέρειες
των σωμάτων, όλα κομμάτια μιας ολότητας, του ανθρώπου, που κανείς πια δε το
σέβεται, δεν το εμπεριέχει παρά αφήνεται σαν πορεία στον αέρα, γύρω από μια
θηλιά να αφήνει το βάρος, την ύπαρξη να εκκρεμεί. Ντυμένη με το απίστευτο,
ομώνυμο κομμάτι μιας ιδιαίτερης μπάντας,
των Gravitysays_i, η ταινία του Χουλιάρα είναι άμεση, καθηλωτική,
ένα καθρέφτισμα όσων μας περιμένουν κοιτώντας άηχα τους δήμιους μας.
Bιογραφικό σημείωμα
Ο Χρήστος Χουλιάρας γεννήθηκε και ζεί στην
Αθήνα. Σπούδασε κινηματογράφο και φωτογραφία.
Έχει δουλέψει στο πλευρό σημαντικών Έλλήνων σκηνοθετών
(Νίκος Νικολαΐδης, Θεόδωρος
Αγγελόπουλος, Νίκος Γραμματικός, Γιάννης Οικονομίδης)
σαν βοηθός σκηνοθέτη. Έχει σκηνοθετήσει μουσικά video και το Ντοκιμαντέρ για
τον Νίκο Νικολαΐδη “DirectingHell”.
Πατήστε πάνω στον τίτλο για να δείτε την ταινία: Games of Trust
Διάρκεια
4 ́ 19 ́ ́
Σκηνοθεσία, Παραγωγή και Σενάριο
Μαρία Χατζηγιάννη
Ηθοποιός
Κατερίνα Σολδάτου
Σύνοψη
Ποιος άραγε κινεί τα νήματα της ζωής
μας... Στιγμές, σκηνές και πράξεις μιας
καθημερινότητας, που μοιάζουν να
υπόκεινται σε μια κεκτημένη ταχύτητα.
Παιχνίδια του μυαλού μας, παιχνίδια
μεταξύ οντοτήτων, σχέσεις αλληλεξάρτη-
σης και εμπιστοσύνης, σχέσεις θύτη και
θύματος. Ό,τι και αν κρύβεται πίσω από
τα νήματα, η αιώρηση διακόπτεται με ένα
μόνο τρόπο...
Με συμμετοχή στο διαγωνιστικό Τμήμα του «Ελληνικού
Σχεδίου» της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, η ταινία της Μαρίας Χατζηγιάννη
αποτελεί την ονειρική απεικόνιση
υπόγειων συναισθημάτων, σκέψεων και άγνωστου φόβου. Μέσα από αστικές εικόνες,
με μια φωτογραφία όμορφα «βουτηγμένη» στο μπλε του κοβαλτίου, και με την
εξαιρετικά στημένη χορογραφία, η δημιουργός με λιτό και διακριτικά ποιητικό
τρόπο αποδίδει την αιώρηση που ο καθένας βιώνει άθελα του μέσα σε μια σχέση.
Την οποιαδήποτε. Στην πρόσκαιρη και ψευδαισθητική ευτυχία που όλοι
κατασκευάζουμε καθώς δημιουργούμε δεσμούς, αφηνόμαστε στους Άλλους. Στα λόγια
τους, στο σώμα, στα βλέμματα, στα μη λεκτικά και τις λεπτομέρειες που τους
καθιστούν ένα κομμάτι καθημερινότητας απτής και νοητικής. Τι γίνεται όμως όταν η επιθυμία αλλάζει πρόσωπο, άρα
προσδοκίες; Όταν κουράζεται σαν όλα τα άλλα πράγματα της ζωής μας; Πόση εξουσία
έχουμε στους άλλους επιμηκύνοντας ή παύοντας την παρουσία τους μέσα μας κι έξω;
Με εξαιρετική μουσική επένδυση από τον Α. Στρατίκη, η θέαση της συγκεκριμένης
ταινίας είναι απλά μια πανέμορφη φυσαλίδα ονείρου που κάποιος μπορεί να έχει
μέσα σε ένα μετρό, σε ένα κτίριο όσο σκέφτεται απλά αλλά σημαντικά πράγματα.
Bιογραφικό σημείωμα
Η Χατζηγιάννη Μαρία είναι απόφοιτη Τμήματος
Γεωγραφίας (Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο), με μεταπτυχιακό
στην Ανάπτυξη και Διαχείριση του
Ευρωπαϊκού Χώρου. Μέλος της Ένωσης Ελλήνων Σκηνοθετών.
Σκηνοθέτις ταινιών μικρού μήκους (με τρεις ταινίες στο ενεργητικό της–συμμετοχές
στο διαγωνιστικό τμήμα Φεστιβάλ Δράμας, τα κρατικά βραβεία ποιότητας και
βραβείο στο 1o Athens 48h film festival). Σκηνοθέτις σε τηλεοπτικό κανάλι.
Ο Στράτος τη νύχτα εργάζεται σε βιοτεχνία αρτοποιίας, ενώ την ημέρα εκτελεί συμβόλαια θανάτου. Μαζεύει χρήματα για να χρηματοδοτήσει την απόδραση του Λεωνίδα, του ανθρώπου που τον έσωσε, όσο ο ίδιος ήταν στη φυλακή. Του χρωστάει τη ζωή του και ο Στράτος δεν ξεχνάει τα χρέη του. Στην πορεία, όμως, ο Στράτος συνειδητοποιεί ότι έχει περισσότερες οφειλές από όσες νόμιζε. Καταστρώνει ένα νέο, λεπτομερές σχέδιο, μια τελευταία αποστολή.
Η Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου προβάλλει σήμερα 10/3/2014 σε 2 προβολές (20.30 και 22.30) στον κινηματογράφο Αστόρια την ταινία «Η πόλη των παιδιών».
Η ιστορία τεσσάρων ζευγαριών στη σημερινή Αθήνα, που θέλουν ή περιμένουν να κάνουν παιδί. Βραβεία Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI) και Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ) ως η καλύτερη ελληνική ταινία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 2011.
Η 20χρονη Όρσα είναι παράφορα ερωτευμένη με τον υποπλοίαρχο Σπύρο Μαλταμπέ. Κλειστός χαρακτήρας, δεν αποκαλύπτει το μυστικό της σε κανέναν. Η μικρότερη αδελφή της, Μόσχα, δυναμική και γεμάτη όνειρα, θέλει να φύγει από την Άνδρο, να αποδράσει από τη μοίρα των γυναικών του νησιού να παντρεύονται ναυτικούς που όλο λείπουν ή θαλασσοπνίγονται. Για τη μητέρα τους, Μίνα, σύζυγο καπετάνιου που προτιμά το Ατλαντικό Σουφ από το σπίτι του, ο έρωτας είναι κακός μπελάς και πόνος. Παρακάμπτοντας τα αισθήματα των κοριτσιών της, συνωμοτεί, αξιοποιεί γνωριμίες και τις παντρεύει με γνώμονα το συμφέρον. Την Όρσα με τον πλοιοκτήτη και καπετάνιο Νίκο Βατοκούζη και λίγο αργότερα τη Μόσχα με τον καπετάνιο πλέον Σπύρο. Άθελά της ναρκοθετεί το ίδιο της το σπιτικό. Το διώροφο που έχτισε με τα εμβάσματα του άντρα της. Στο κάτω σπίτι, η Όρσα. Στο πάνω η Μόσχα.
Ο 48χρονος Κώστας Στασινός, ιδιοκτήτης γεωπονικού ανθοπωλείου, ζει μια συνηθισμένη ζωή με τη γυναίκα του Ράνια, τον 17χρονο γιο του Ανδρέα στην τελευταία τάξη του Λυκείου και τη 14χρονη κόρη του Λουίζα. Προοδευτικός κι αμετανόητα ιδεολόγος από τα φοιτητικά του χρόνια στη Γεωπονική, έχει εμφυσήσει στα παιδιά του τις αξίες με τις οποίες ανδρώθηκε. Η λεηλασία του σπιτιού του από μια συμμορία θα ανατρέψει ολοκληρωτικά την οικογενειακή ηρεμία, φέρνοντας βίαια στην καθημερινότητά της το παλιό κυνηγετικό όπλο του πατέρα του. Έχει τη δύναμη η οικογένεια να επουλώσει τις πληγές της και να γυρίσει σελίδα;
Η ταινία, βασίζεται στην αληθινή ιστορία του εθνικού ευεργέτη και ευπατρίδη Ιωάννη Βαρβάκη που από τα Ψαρά, φτάνει στην αυλή της Μεγάλης Αικατερίνης της Ρωσίας, η οποία του παραχωρεί το μονοπώλιο εμπορίας στο χαβιάρι.
Μετά από πάγια συνήθεια και επιθυμία του σκηνοθέτη της ταινίας, κ. Γιάννη Σμαραγδή να παρουσιάζει στη γενέθλια του πόλη τις ταινίες του, όπως έγινε με τα «Καβάφης» και «El Greco», η Avant Premiere της ταινίας «Ο Θεός Αγαπάει το Χαβιάρι», θα πραγματοποιηθεί στο Ηράκλειο, αύριο, Τετάρτη 10 Οκτωβρίου στις 8 το βράδυ στο Τεχνόπολις παρουσία του ιδίου, της υπευθύνου της Παραγωγής, του κ. Λάκη Λαζόπουλου και άλλων συντελεστών της ταινίας λίγο πριν αυτή προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Ο Ηρακλειώτης σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής, μετά την τεράστια επιτυχία του «El Greco», αναβιώνει στη μεγάλη οθόνη την ιστορία του Ιωάννη Βαρβάκη. Η ταινία αποτελεί μια διεθνή παραγωγή της οποίας τα γυρίσματα έγιναν στην Αίγινα, την Κρήτη, τα Ψαρά αλλά και στην Ρωσία, στην Αγία Πετρούπολη και το Αστραχάν.
Η ταινία, βασίζεται στην αληθινή ιστορία του εθνικού ευεργέτη και ευπατρίδη Ιωάννη Βαρβάκη που από τα Ψαρά, φτάνει στην αυλή της Μεγάλης Αικατερίνης της Ρωσίας, η οποία του παραχωρεί το μονοπώλιο εμπορίας στο χαβιάρι.
Σύντομα ο Ιωάννης Βαρβάκης, γίνεται ζάμπλουτος και καταλήγει στην Ελλάδα κατά την επανάσταση του 1821 ως εξέχον μέλος της Φιλικής Εταιρείας, ενισχύοντας τον απελευθερωτικό αγώνα.
Το χαρακτήρα του Βαρβάκη υποδύεται ο Γερμανός ηθοποιός Σεμπάστιαν Κοχ, πρωταγωνιστής της βραβευμένης με Όσκαρ ταινίας «Οι Ζωές των Άλλων». Στο διεθνές καστ των πρωταγωνιστών συμπεριλαμβάνονται η ντίβα του Γαλλικού σινεμά Κατρίν Ντενέβ, η οποία υποδύεται την Μεγάλη Αικατερίνη της Ρωσίας, ο Βρετανός Τζόν Κλίζ, γνωστός από τις ταινίες των Μοντι Πάϊθον και τη σειρά ταινιών Τζέιμς Μποντ και ο Ισπανός Χουν Ντιέγκο Μπόττο, βραβευμένος για τον ρόλο του ιεροεξεταστή στον «Ελ Γκρέκο».
Από ελληνικής πλευράς στην ταινία συμμετέχουν γνωστοί ηθοποιοί, μεταξύ των οποίων ο Λάκης Λαζόπουλος, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης, η Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, ο Άκης Σακελλαρίου και ο Γιάννης Βούρος.
Η ταινία «Ο Θεός Αγαπάει το Χαβιάρι» θα αρχίσει να προβάλλεται από την Πέμπτη 11 Οκτωβρίου σε κανονικές προβολές, σε πολλές κόπιες σε όλη την Ελλάδα.
Κάποτε η Αθήνα άδειαζε, κι αυτό μπορεί να
μη νοιάζει όσους μένουν μακριά από αυτήν ή όσους δε τη συμπαθούν αλλά υπήρχαν
χρόνια που η μεγάλη και στριφνή αυτή πόλη παραδιδόταν σε μια αρκετά αφαιρετική
εικόνα με άδειες κεντρικές λεωφόρους και τεράστια μαυρισμένα κτίρια να μοιάζουν
κενά, σαν παρατημένα στην ζέστη και την οκνηρή διάθεση του καλοκαιριού. Οι
λίγοι που έμεναν πίσω είχαν την ευκαιρία να την περπατήσουν, να χωθούν μέσα
στις κρυμμένες πλατείες της και στην ήσυχη-ναι, πραγματικά ήσυχη- ατμόσφαιρα
της βλέποντας την αλλιώς μέσα από τα ελάχιστα φωτισμένα παράθυρα, τις αργές
κινήσεις των πεζών και την μελαγχολική αίσθηση που αφήνει η ταχύτητα όταν
αποσύρεται.
Για όσους
μεγαλώνουν στην πόλη, τα καλοκαίρια υπάρχει πάντα μια αίσθηση πώς μένουν πίσω
με κάτι περίεργα βαρύ ή πώς χάνουν κάτι που ίσως υπάρχει μυστικά μέσα στις
άεργες ώρες του πρωινού ή στα μεγάλα απογεύματα που έπονται του μεσημεριανού
ύπνου, λίγο πριν κανονιστεί μια έξοδος με άλλους αστικούς θαμώνες.
Σαν ένας
συγγραφέας που γνωρίζει καλά την πόλη του και τα ανεξερεύνητα σημάδια που
αφήνει στους ανθρώπους της, ο Παντελής Βούλγαρης κινεί αργά την κάμερα του μέσα
σε παλαιά σπίτια που αναδύεται ακόμη η Αθήνα του παλιού καιρού, ακινητεί πάνω
στα πρόσωπα ανθρώπων που είναι μόνοι ή νιώθουν κυνηγώντας ίσως μια έκπληξη, μια
γνωριμία, την επαφή που τόσο λείπει από την σκληρή πόλη κατά το χειμώνα.
Η ζέστη μοιάζει να πλημμυρίζει τα καρέ
του σκηνοθέτη όσο εκείνος αφήνει σε κάθε πλάνο να σέρνονται μελωδίες του
Χατζηδάκη αποτίοντας ένα φόρο τιμής στην Αθήνα που χάνεται, χωνεύεται μέσα σε
μια άλλη. Ιστορίες ανθρώπων που αφήνονται σε καφκικά κτίρια και δωμάτια
συνομιλώντας με αγνώστους, απολαμβάνοντας τη ραστώνη των άδειων δρόμων και
ορόφων, των δέντρων που υπάρχουν μέσα στο τσιμέντο και μοιάζουν πιο όμορφα όταν
σταματάς δίπλα τους. Όλα αυτά συνδέουν τα πρόσωπα της ταινίας και τον σκηνοθέτη
με την ποίηση που τον χαρακτηρίζει όταν καταπιάνεται με την εσωτερικότητα των
ηρώων του, όταν διαλέγει να μιλήσει την κινηματογραφική εικόνα της
μοναχικότητας.
Με αυτήν την εξαιρετική δημιουργία ο
Βούλγαρης το 1991 άνοιγε τον κύκλο που συνέχισε ακόμη πιο εσωτερικά και βίαια
στη εξίσου κορυφαία του στιγμή Όλα είναι
δρόμος, δείχνοντας πώς όταν επιλέγει να πλησιάσει τον άνθρωπο τόσο κοντά
που πονά παραμένει ένας από τους καλύτερους σύγχρονους έλληνες σκηνοθέτες.
Ο τίτλος της ταινίας παραπέμπει στην γνώριμη φράση με την οποία ξεκινούσαν τα παλιά παραμύθια. Στο συγκεκριμένο παραμύθι όμως, υπάρχει πόνος παντού καθώς αφηγείται την έναρξη για ένα από τα πιο πικρά ιστορικά κεφάλαια της μεταπολεμικής Ελλάδας, τον εμφύλιο.
Μετά την συμφωνία της Βάρκιζας, σε ένα ορεινό χωριό της ελληνικής επαρχίας, ένοπλοι παρακρατικοί με αρχηγό τον Μίχα (Τάσος Νούσιας) προβαίνουν σε εκφοβισμούς, δολοφονίες και χυδαιότητες απέναντι στους αριστερούς που δεν έχουν δηλώσει την υποταγή τους. Ένας από τους αριστερούς είναι και ο Λάμπρος (Θάνος Σαμαράς) με την γυναίκα του (Στεφανία Γουλιώτη). Η ιστορία μας θα φέρει κοντά αυτά τα πρόσωπα και τον στενό τους πυρήνα και θα τα δέσει σε μια Κόκκινη Κλωστή.
Η ταινία είναι καλογυρισμένη, με πάρα πολύ καλές ερμηνείες και καταπληκτική φωτογραφία. Χαρακτηρίζεται από τον γρήγορο ρυθμό της και τις αρκετά σκληρές σκηνές. Σκληρές όχι τόσο σε αυτό που απεικονίζουν αλλά στο γεγονός ότι ο θεατής γνωρίζει πως αυτό που βλέπει δεν είναι μακριά από την πραγματικότητα.
Μια ταινία που θα πρέπει να δουν όλοι καθώς όπως λέει και ο Ισπανός Φιλόσοφος Σανταγίανα «Όποιος ξεχνάει την ιστορία του είναι υποχρεωμένος να την ξαναζήσει.»
Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας σε συνεργασία με το
Μουσείο Ιατρικής Πανεπιστημίου Κρήτης και τη Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου
διοργανώνουν μια σειρά προβολών με θέμα Ιατρική και Κινηματογράφος.
Οι
προβολές θα πραγματοποιούνται κάθε Τετάρτη στις 20.30 από τις 25 Απριλίου ως τις
23 Μαΐου στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας.
Σήμερα Τετάρτη 23 Μαΐου προβάλεται
η ταινία "Απ' τα κόκκαλα βγαλμένα" του Σωτήρη Γκορίτσα.
Ένας ειδικευόμενος ορθοπεδικός γιατρός ξεκινάει την καριέρα του σε δημόσιο νοσοκομείο του Ε.Σ.Υ. Εκεί ανακαλύπτει πως γιατροί, διοικητικοί υπάλληλοι και νοσηλευτές ,αλλά και ασθενείς, είναι όλοι συμμέτοχοι σε μια παράλογη κωμικοτραγική πραγματικότητα. Ανακαλύπτει το πως ένα δημόσιο σύστημα που φτιάχτηκε για να υπηρετεί τον άνθρωπο έχει εξελιχθεί σε δήμιό του. Για αυτό και επιχειρεί να του αντισταθεί.
Μια κατά τα άλλα καλή κωμωδία, που σίγουρα σε αρκετές σκηνές θα θυμίσει σε πολλούς από τους θεατές περιστατικά από κάποιο δημόσιο νοσοκομείο...
