Πρόταση εβδομάδας: "ΠΗΤΕΡ" από την ομάδα "ΝΟΗΜΑ"

Η Ομάδα παραστατικών και εικαστικών τεχνών  “ΝΟΗΜΑ” παρουσιάζει το πρωτότυπο  θεατρικό έργο Πήτερ του Γιάννη Ζωγραφάκη, αφιερωμένο στην ζωή του συγγραφέα Τζέημς Μπάρυ και στο έργο που τον καταξίωσε τον γνωστό σε όλους μας Πίτερ Παν. 

Το “Πήτερ” δεν είναι παραμύθι, δεν είναι για παιδιά, είναι ένα συμβολικό, σκοτεινό και μεταφυσικό ψυχογράφημα της ανθρώπινης φύσης. Εναλλάσσεται μεταξύ δύο υπαρκτών καταστάσεων, της υποκειμενικής πραγματικότητας και του ονείρου. 

Χωρίς συναισθηματισμούς, αναλύει πως η πορεία κάποιων γεγονότων διαμορφώνει όχι μόνο την πορεία της ζωής αλλά και την ουσία του κάθε χαρακτήρα.

Τρεις ήρωες οι οποίοι ζουν μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Συνδέονται μεταξύ τους με έναν πολύ ισχυρό δεσμό ο οποίος σαν πρίσμα διαχωρίζει τους χαρακτήρες τους, όμως στην ουσία και οι τρεις είναι ένα.  

Δεν είναι κωμωδία, δεν είναι δράμα, είναι απλά ένα σκοτεινό έργο με πολλές διαφορετικές πλευρές.

Τους ρόλους ερμηνεύουν:
Νίκος Ανδριγιαννάκης
Μικαέλα Κεφαλογιάννη
Πέτρος Φαρσαράκης

Σκηνοθεσία Γιάννης Ζωγραφάκης

Από 14 έως 23 Μαρτίου κάθε Πέμπτη Παρασκευή & Σάββατο στο Blow Up Ψαρομιλίγκων 15 στις 21:00 το Βράδυ 

Είσοδος 10 Ευρώ. Μειωμένο 8 Ευρώ

Διάρκεια: 65'
Τηλ κρατήσεων 6974237838

Πρόταση εβδομάδας: ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΠΟΥΡΓΙΤΙ (RED SPARROW)

Η Ντομίνικα Εγκόροβα έχει πολλές ιδιότητες. Είναι μία αφοσιωμένη κόρη, αποφασισμένη να προστατέψει τη μητέρα της με κάθε κόστος. Είναι πρίμα μπαλαρίνα με τέτοια ένταση, που έχει ωθήσει το μυαλό και το σώμα της στα όρια. Είναι αριστοτεχνική στη μάχη της αποπλάνησης και της παραπλάνησης. Όταν της τυχαίνει ένας τραυματισμός που την αναγκάζει να τερματίσει την καριέρα της, η Ντομίνικα και η μητέρα της αντιμετωπίζουν ένα δυσοίωνο και αβέβαιο μέλλον. Αυτός είναι και ο λόγος που πέφτει θύμα εκμετάλλευσης για να γίνει η νέα στρατιώτης της σχολής «Σπουργίτι», μίας μυστικής υπηρεσίας που εκπαιδεύει ξεχωριστούς νεαρούς ανθρώπους να χρησιμοποιούν το σώμα και το μυαλό τους ως όπλο. Αφού υπομένει τη σαδιστική, διεστραμμένη διαδικασία εκπαίδευσης, αναδύεται ως το πιο επικίνδυνο «Σπουργίτι» που έχει βγάλει ποτέ η υπηρεσία. Η Ντομίνικα, πλέον, θα πρέπει να συμφιλιώσει τον παλιό εαυτό της, με τη δύναμη που κατέχει τώρα, την ίδια ώρα που η ζωή της και όλοι αυτοί που αγαπά βρίσκονται σε κίνδυνο, συμπεριλαμβανομένου κι ενός πράκτορα της CIA που προσπαθεί να την πείσει πως είναι ο μόνος τον οποίο μπορεί να εμπιστευτεί.

Σκηνοθεσία: Φράνσις Λόρενς
Ηθοποιοί: Τζέρεμι Άιρονς, Τζένιφερ Λόρενς, Σάρλοτ Ράμπλινγκ, Τζόελ Έτζερσον

Πρόταση εβδομάδας: ΤΡΕΞΕ! (GET OUT)

Παραισθήσεις, ύπνωση και πλύση εγκεφάλου, όλα στην τοπική “λευκή” κοινωνία η οποία υποδέχεται έναν έγχρωμο ως φίλο της κόρης (Allison Williams) κάποιων κατοίκων της. Η φαινομενικά ευγενική υποδοχή κρύβει μυστικά και γρήγορα ο πρωταγωνιστής (Daniel Kaluuya) αντιλαμβάνεται πως κάτι δεν πάει καλά…

Σκηνοθεσία:  Τζόρνταν Πιλ

Ηθοποιοί:  Άλισον Γουίλιαμς, Ντάνιελ Καλουία, Κάθλιν Κίνερ, Μπράντλει Γουίτφορντ

Πρόταση εβδομάδας: ΧΑΙΡΕ, ΚΑΙΣΑΡ! (HAIL, CAESAR!)

Η νέα ταινία των, βραβευμένων τέσσερις φορές με Όσκαρ, αδερφών Κοέν είναι μια καυστική κωμωδία, μια σάτιρα των χολιγουντιανών ηθών της δεκαετίας του ’50. Έτσι, στην ταινία, παρακολουθούμε (με τον μοναδικά ανατρεπτικό και «πειραγμένο» τρόπο που γράφουν οι αδελφοί Κοέν τα σενάριά τους) μια ημέρα στη ζωή και το έργο του Έντι Μάνιξ, που μεσουρανούσε την εποχή εκείνη στο Χόλιγουντ ως «fixer», δηλαδή ως ο άνθρωπος που «καθάριζε» τα σκάνδαλα των σταρς, φροντίζοντας να μένουν τα άπλυτα τους μακριά από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Η απαγωγή του διάσημου πρωταγωνιστή της ρωμαϊκής περιπέτειας εποχής «Hail Caesar!» από τα γυρίσματα της, θα αναγκάσει τον Έντι να ζοριστεί για να βρει την άκρη του νήματος της υπόθεσης, την ίδια στιγμή που θα πρέπει να αποφασίσει και για το δικό του επαγγελματικό μέλλον.

Σκηνοθεσία: Τζόελ και Ίθαν Κοέν

Ηθοποιοί: Τζορτζ Κλούνεϊ, Τζος Μπρολίν, Τσάνινγκ Τέιτουμ, Τίλντα Σουίντον, Ρέιφ Φάινς, Σκάρλετ Γιόχανσον

Πρόταση εβδομάδας: ΟΙ ΜΙΣΗΤΟΙ ΟΚΤΩ (THE HATEFUL EIGHT)

Έξι ή οχτώ ή δώδεκα χρόνια μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο, μία ετερόκλητη ομάδα ανθρώπων, που αποτελείται από κυνηγούς επικηρυγμένων, φυγάδων και ανθρώπων του νόμου, βρίσκουν καταφύγιο σε μια ορεινή στάση κατά τη διάρκεια μιας χιονοθύελλας και μπλέκονται σε μία πλεκτάνη προδοσίας και απάτης. Θα καταφέρουν να επιβιώσουν;

Σκηνοθεσία: Κουέντιν Ταραντίνο

Ηθοποιοί: Σάμιουελ Λ.Τζάκσον, Κερτ Ράσελ, Τζένιφερ Τζέισον Λι, Ουόλτον Γκόγκινς, Ντέμιαν Μπιχίρ, Τιμ Ροθ, Οσβάλντο Μομπρέι, Μάικλ Μάντσεν, Μπρους Ντερν, Τσάνινγκ Τέιτουμ

Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ (ENEMY)

Η Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου προβάλλει σήμερα 13/10/2014 σε 2 προβολές (20.30 και 22.30) στον κινηματογράφο Αστόρια Cyta την ταινία «Ο άνθρωπος αντίγραφο».

Βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ζοζέ Σαραμάγκου η ταινία περιγράφει τη ζωή ενός καθηγητή ιστορίας όταν τυχαία ανακαλύπτει την ύπαρξη ενός πανομοιότυπου με εκείνον ανθρώπου. Οι δύο άνδρες θα συναντηθούν, θα έρθουν αντιμέτωποι με τις ίδιες τους τις αδυναμίες και θα πάρουν για λίγο, ή για περισσότερο, ο ένας τη θέση του άλλου. Ένα έργο αφαίρεσης με στοιχεία ψυχολογικού δράματος και θρίλερ που αναμετριέται με το ζήτημα της ταυτότητας και του Άλλου με ένα εντελώς απροσδόκητο φινάλε.

Σκην.: Ντενίς Βιλνέβ

Πρωτ.: Τζέικ Τζίλενχαλ, Μελανί Λοράν, Ιζαμπέλα Ροσελίνι, Σάρα Γκέιντον

Πρόταση εβδομάδας: ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ (GONE GIRL)

Την ημέρα της πέμπτης επετείου του γάμου τους, ο Νικ Νταν αναφέρει στην αστυνομία πως η σύζυγος του, Έιμι, εξαφανίστηκε. Κάτω από την πίεση των αστυνομικών, αλλά και του τύπου που δείχνει πιεστικό ενδιαφέρον για την υπόθεση, το πορτρέτο του Νικ ως ένας θλιμμένος σύζυγος καταρρέει. Καθώς ψέματα βγαίνουν στην επιφάνεια, μία είναι η ερώτηση στο στόμα κάθε ενδιαφερομένου: ο Νικ Νταν είναι ο δολοφόνος της συζύγου του;

ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Ben Affleck, Rosamund Pike, Neil Patrick Harris
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ: David Fincher

Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου: ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ (LE PASSÉ)

Η 8η χρονιά λειτουργίας της λέσχης ξεκινά σήμερα Δευτέρα 6 Οκτωβρίου με την ταινία "Το παρελθόν" του αγαπημένου Ιρανού της λέσχη Ασγκάρ Φαραντί. Ώρες προβολών 20:00 και 22:30 στον κινηματογράφο Αστόρια Cyta. 

Η επιστροφή του Αχμάντ στο Παρίσι από την Τεχεράνη προκειμένου να  υπογράψει το διαζύγιό  του με τη Μαρί, θα είναι καταλυτική για όλα τα μέλη της ευρύτερης οικογένειας που προσπαθούν να απαγκιστρωθούν από το παρελθόν. Οικογενειακό δράμα με σφιχτή δομή και έντονα συγκινησιακά στοιχεία, από το σκηνοθέτη του «Ένας Χωρισμός».  Βραβείο ερμηνείας στις Κάννες για την Μπερενίς Μπεζό.

Σκην.: Ασγκάρ Φαραντί 

Πρωτ.: Μπερενίς Μπεζό, Ταχάρ Ραχίμ, Αλί Μοσάφα

True Detective: End Of Season

Η συμβολική αγιοποίηση των δύο αμαρτωλών πρωταγωνιστών του:

Ο Ραστ ξεκινάει στο σίριαλ ως ένας άθεος πεσιμιστής που κατηγορεί τη θρησκευτικότητα του Νότου και το συντηρητισμό-οικογενειοκρατική διαπλοκή της Λουιζιάνα και ο συνάδελφός του Μάρτιν είναι από την άλλη μεριά το πρότυπο του κακού οικογενειάρχη (γκόμενες) και του αδιάφορου επαγγελματία. 

Και όμως, στο τέλος αποδεικνύεται ότι χωρίς να έχουν ωφελιμιστικό κίνητρο αφιερώνουν την ζωή τους και την διακινδυνεύουν πολλές φορές για να σώσουν τις ζωές μικρών παιδιών και να διαλευκάνουν μια σειρά από εγκλήματα. 

Το ένοχο θρησκευτικό διαπλεκόμενο περιβάλλον του νότου ήταν που δημιούργησε και συγκάλυπτε το απόλυτο κακό και οι ίδιοι -δύο αντιήρωες ρεμάλια- θυσιάστηκαν για να σώσουν και να αποκαλύψουν το πραγματικό πρόσωπο του νότου. 

Η πλήρης ανατροπή. 

Άκρως συμβολική η εικόνα με τον ντετέκτιβ στο κρεββάτι του νοσοκομείου με έμμεσες αναφορές στην μορφή του Χριστού πάνω στο σταυρό για να υποδηλώσει την αγιοποίηση του. 

Ο Μάρτιν από την άλλη αγιοποιείται γιατί μπροστά στον μεγάλο καλό σκοπό σωτηρίας από το απόλυτο κακό στάθηκε φίλος στον άνθρωπο που θεωρητικά (και πρακτικά) πήγε με την γυναίκα του. 

Τρομερή φωτογραφία με τα άγρια τοπία της Λουιζιάνα, το εργοστάσιο που έσταζε στην ατμόσφαιρα αλουμίνιο, την εικόνα της Αμερικής του νότου, την εικόνα με τα ξερά δέντρα καθώς πάνε για την τελική αναμέτρηση, τα μονοπλάνα, τους ανθρώπους, τα σπίτια αλλά και άλλα (π.χ. και μουσικής) που αναπληρώνουν τα όποια κενά όντως είχε η σειρά στο σενάριο και ερωτηματικά που δεν απαντήθηκαν ποτέ ίσως επειδή κατά την διάρκεια προβολής της σειράς επενέβησαν όντως παράγοντες του Νότου, της Λουιζιάνα και της συντηρητικής Αμερικής;

Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου: ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΘΡΑΝΙΟ (DANS LA MAISON)

Η Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου προβάλλει σήμερα 24/2/2014 σε 2 προβολές (20.15 και 22.30) στον κινηματογράφο Αστόρια την ταινία «Το αγόρι στο τελευταίο θρανίο».

Ένα 16χρονο αγόρι προσπαθεί να τρυπώσει στο σπίτι ενός συμμαθητή του, για να εμπνευστεί να γράψει την εργασία του στο σχολείο και η εισβολή προκαλεί μια σειρά από ανεξέλεγκτα γεγονότα. Βασισμένη στο θεατρικό έργο «The Boy in the Last Row» του ισπανού Χουάν Μαγιόργκα, η ταινία κέρδισε τα βραβεία Καλύτερης Ταινίας και Σεναρίου στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν 2012. 

Σκην.: Φρανσουά Οζόν
Πρωτ.: Φαμπρίς Λουκινί, Ερνστ Ούμχαουερ, Κριστίν Σκοτ Τόμας

Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου: ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑΤΑ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ (CHAHARSHANBE - SOORI)

Η Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου προβάλλει σήμερα 17/2/2014 σε 2 προβολές (20.30 και 22.30) στον κινηματογράφο Αστόρια την ταινία «Πυροτεχνήματα την Τετάρτη».

Στη σημερινή Τεχεράνη, μια νεαρή κοπέλα πιάνει δουλειά ως καθαρίστρια στο σπίτι ενός ζευγαριού με συζυγικά προβλήματα. Παλιότερη ταινία του Φαραντί, που θα εξελισσόταν σ’ έναν από τους σημαντικότερους σημερινούς ιρανούς σκηνοθέτες με ταινίες όπως τα «Τι απέγινε η Έλι» («Darbareye Elly», 2009) και «Ένας χωρισμός» («Jodaeiye Nader az Simin», 2011).

Σκην.: Ασγκάρ Φαραντί, 2006

Πρωτ.: Χαμίντ Φαρουκνεζάντ, Χεντίγιε Τεχράνι, Ταρανέ Αλιντούστι

Πρόταση dvd: Stoker

Του

Park Chan-wook

Εν αρχή… η απώλεια

Την τελευταία χρονιά θα μπορούσαμε να πούμε πώς ο ιδιαίτερος Κορεάτης δημιουργός Παρκ Τσαν Γουκ βρίσκεται στην επικαιρότητα για λάθος λόγους, όπως αυτός του ριμέικ του Oldboy από τον Σπάικ Λι. Μπορεί η σφραγίδα που άφησε το νοσηρό του παραμύθι να έχει μείνει ανεξίτηλη και πια να έχει cult status αλλά να που το 2013 ο Κορεάτης με τη διαστροφική ματιά στο πρώτο του αγγλόφωνο ντεμπούτο παρέδωσε για άλλη μια φορά μαθήματα σκηνοθεσίας και τρομακτικής οπτικής πάνω στην εκδίκηση(ένα αγαπημένο του θέμα) και στην ενηλικίωση.

Όλα ξεκινούν από μια κηδεία, αυτή του πατέρα, την ημέρα των 18^ων γενεθλίων της Ίντια(με την Mia Wasikowska σε ένα άρρωστο και αθόρυβο ερμηνευτικό ρόλο που την έφερε ευτυχώς στην επικαιρότητα). Γύρω της η μητέρα(Νικόλ Κίντμαν και πάλι στα καλύτερα της), ένα τεράστιο κάστρο για σπίτι, έξω ένα σκοτεινό και δάσος όπου πήγαινε για κυνήγι με τον πατέρα της και ξαφνικά η έλευση του για χρόνια άγνωστου, μυστηριώδη θείου της και αδερφό του πατέρα της(O Matthiew Goode του Matchpoint).

Πάνω σε αυτή την παλέτα χτίζεται ένα από τα πιο άριστα σενάρια των τελευταίων ετών από τον πρώην πρωταγωνιστή του Prison Break, Wentworth Miller. Ένας άνδρας όμοιος αυτού που φεύγει παίρνει τη θέση του κινούμενος σαν ένα φάντασμα με μυστικά ανάμεσα στις δυο γυναίκες που κάθε μία προβάλλει πάνω του κάτι από την σαρκική απώλεια του πατέρα. Ξαφνικά ο μυστηριώδης θείος αλλάζει συμβολικές μορφές, από την αρσενική φιγούρα που γεμίζει το σπίτι στην αρρενωπή που καταφέρνει και γεμίζει την απελπισία της μητέρας και την εφηβική κυκλοθυμική περιέργεια της έφηβης κόρης. Και οι δύο τον διεκδικούν μέσα από μια ψυχεδελική, σχεδόν βουβή βία βλεμμάτων, αγγιγμάτων που ο Κορεάτης σκηνοθέτης με την άρτια στυλιστικότητα και την άγρια προσέγγιση του ερωτισμού από το φακό του μετατρέπει σε ένα διαστροφικό παιχνίδι ενηλικίωσης της έφηβης. Τα πάντα μοιάζουν να μεγεθύνονται: οι ήχοι, οι κόρες των ματιών, το κατάπιομα ενός κρασιού, όλα μεγεθυμένα μέσα από την αισθητηριακή επανάσταση και εμμονή της εφηβείας. Από το δάσος που είναι η άγρια ελευθερία και ο μυστικισμός της αθωότητας η πρωταγωνίστρια αρχίζει να κινείται στα δωμάτια, στους τοίχους με ακατάληπτους και  άγριους, προβλέψιμους ενήλικες που διεκδικούν κάτι από αυτήν, άλλος την αφοσίωση, τον ανταγωνισμό και άλλος την διαβολή, την σεξουαλική επαγρύπνηση, την άγρια εισαγωγή στην ενήλικη ασυναισθησία.

Η ταινία σταδιακά λαμβάνει διαστάσεις πραγματικού θρίλερ. Ο θείος γίνεται συμβολικά και κυριολεκτικά το χέρι της έφηβης που μέσα από την εικόνα του ζωντανεύει τον πατέρα της, ένα κυνηγό, για να πάρει μακριά της ότι απειλητικό υπάρχει για αυτήν, τα αγόρια που την προσβάλλουν και της φέρονται σεξιστικά, τη μητέρα που την ανταγωνίζεται και πάντα διεκδικούσε τον πατέρα της από αυτήν. Δεν είναι τυχαίο που κάθε φόνος στη ταινία γίνεται με ζώνη ένα κατεξοχήν πατρικό σύμβολο βίας για τις κοινωνίες. Ο Πατέρας «επιστρέφει» (με το επίθετο του Stoker να κλείνει το μάτι στην έννοια του Stalker που σημαίνει διώκτης) αφανίζοντας κάθε απειλή, η σαγήνη του θείου και ο ενεργοποιημένος ερωτισμός της μητέρας τους κάνουν θελκτικούς και προσιτούς στην έφηβη διεγείροντας το σώμα της και τις φαντασιώσεις, μεταμορφώνοντας την σε ενήλικη και εν τέλει σε Γυναίκα επικίνδυνη, ερωτική.

Για τον Παρκ Τσαν Γουκ είναι γνωστό πώς ο θάνατος είναι πάντα μια μετάβαση. Η ίδια η απώλεια είναι μια μετάβαση σε κάποιου είδους διαστροφική ελευθερία, και η εφηβεία είναι κι αυτή γεμάτη από τέτοιες καθορίζοντας πολλές φορές ποιοι θα γίνουμε…

  by Rory

Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου: RED ROAD

Η Τζάκι εργάζεται στην υπηρεσία παρακολούθησης δημοσίων χώρων, βλέποντας καθημερινά τη ζωή της πόλης να ξετυλίγεται μπροστά της μέσα από τις κάμερες ασφαλείας. Ώσπου μια μέρα θα δει έναν άνθρωπο που ήλπιζε πως δε θα ξανάβλεπε ποτέ, κι αυτή τη φορά θα πρέπει να τον αντιμετωπίσει.

Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της Άρνολντ («Fish tank», «Ανεμοδαρμένα ύψη») είναι ένα λιτό και άμεσο δράμα που κέρδισε το Βραβείο της Επιτροπής στο φεστιβάλ Καννών 2006.

Σκην.: Άντρεα Άρνολντ

Πρωτ.: Κέιτ Ντίκι, Τόνι Κούραν, Μάρτιν Κόμπστον, Νάταλι Πρες

Πρόταση dvd: Mulholland Drive

Του

David Lynch

Millennium Classic revisited

Υπάρχουν ταινίες με καλό σενάριο, φοβερή φωτογραφία, εξαιρετικές ερμηνείες, με ότι θέλει κανείς τέλος πάντων από μια ταινία.

Και υπάρχουν και οι φιλμικές εμπειρίες.

Ο κινηματογράφος του David Lynch αποτελούσε από την αρχή σημείο αναφοράς σε αυτού του είδους το σινεμά, με πολλούς κριτικούς(αλλά κυρίως θεατές) να τον «αναθεματίζουν» για τις σεναριακές του επιλογές και τις πλοκές που έχτιζε. Για τον συμβατικό θεατή που είμαστε οι περισσότεροι εξάλλου, το σινεμά του ιδιότροπου αυτού σκηνοθέτη έπρεπε από την αρχή να ειδωθεί ως ένα άλλο σύμπαν. Σύμπαν οπτικό, αισθητηριακό-μια προσπάθεια να μην βλέπουμε την ταινία αλλά κατά κάποιον τρόπο να «συμμετέχουμε» στην ταινία. Με μόνη παρασπονδία στη φιλμογραφία του το Elephant Man των 8 υποψηφιοτήτων για Όσκαρ, ο Lynch με αυτή του τη δημιουργία, παρέδωσε το 2001 την ταινία που έμοιαζε να ολοκληρώνει επιτέλους τα εφιαλτικά σύνδρομα που με επαναστατικότητα και εμμονή άρχιζε να χτίζει από το Μπλε Βελούδο το 1986. Συνεχίζοντας με την Ατίθαση Καρδιά, ρίχνοντας πολλούς σε ψυχεδελικά ντελίρια με την Χαμένη Λεωφόρο φτάνει στην πιο σημαντική δημιουργία του (που τον έφτασε πάλι ως την Ακαδημία και τις Κάννες): Την Οδό Μαλχόλαντ.

Θέλοντας να μείνουμε πιστοί στο όραμα του σκηνοθέτη, θα ήταν αληθινά παράδοξο να δώσουμε την περιγραφή της υπόθεσης αφού στο Mulholland Drive η αληθινή υπόθεση είναι το παράλληλο σύμπαν που φτιάχνει ο σκηνοθέτης, με τον κινηματογράφο ως τεχνική αλλά κυρίως ως κίνημα να ακυρώνει από την αρχή την όποια προσπάθεια κάνει κάποιος να το περιορίσει σε βερμπαλιστικές αναλύσεις.

Από την εποχή που κυκλοφόρησε έγινε αποδεκτό με οικουμενικές δάφνες, χτίζοντας  μια παραφιλολογία γύρω του, όπως το ότι το σενάριο γραφόταν επι τόπου, πώς πηγή του αποτελεί ένα όνειρο του σκηνοθέτη, ενώ χιλιάδες σελίδες και μπλόγκ παρέχουν teasers και spoilers για την υπόθεση, που ο σκηνοθέτης αρνείται μέχρι σήμερα να αποκαλύψει.

Το Mulholland Drive όμως δεν αξίζει μόνο για όλα τα παραπάνω όσο για την ασυγκράτητη ατμόσφαιρα που ρέει από τα πλάνα του, την διέγερση και την ερεθιστική οπτική που προσφέρει, αφήνοντας τον Lynch να παίζει(όπως αγαπάει άλλωστε) με τις ονειρικές δυνατότητες της ψηφιακής κάμερας, τη cult σημειολογία και την 80’s προσέγγιση των διαλόγων και χαρακτήρων. Χωρίς εφέ και πάντα με μια «αναλογική» αγάπη στην κινηματογράφηση η ταινία υπνωτίζει, σαγηνεύει και επικρατεί σε όλα τα συναισθήματα.

Το ξέρω, το ξέρω… οι περισσότεροι θέλουν γραμμική αφήγηση, νόημα, αποτέλεσμα, όπως οι κριτικοί κάποτε ήθελαν κλασσική τζαζ πριν τον Miles Davis, οι αριστοκράτες όμορφα τοπία πριν τον Salvador Dali και οι ποδοσφαιρόφιλοι ωραίες φάσεις πριν το χέρι του Μαραντόνα.

Στ’ αλήθεια όμως ποιους θυμόμαστε και ποιοι έγιναν μύθοι πια;

By Rory

Θερινός Κινηματογράφος Αρχανών: 12 Πίθηκοι

Η Κινηματογραφική Ομάδα Αρχανών επιστρέφει ξανά στη δράση και μάλιστα σε νέο χώρο. Ο ατμοσφαιρικός θερινός κινηματογράφος των Αρχανών παραχωρήθηκε για πρώτη φορά στην εν λόγω ομάδα, η οποία θα μας κρατήσει συντροφιά μέχρι τις αρχές Σεπτέμβρη. Είναι μια πρωτοβουλία που αξίζει την υποστήριξη όλων των φίλων του κινηματογράφου όπου και αν βρίσκονται. 

Σήμερα Τρίτη 14/8 στις 21.30 προβάλεται η ταινία "12 Πίθηκοι".

Με αντάλλαγμα την αποφυλάκιση, ένας κατάδικος από το μέλλον ταξιδεύει στο παρελθόν για να ανακαλύψει πώς ένας άγνωστος ιός αφάνισε την ανθρωπότητα...

Θα υπάρχει σημείο συγκέντρωσης τροφίμων μακράς διαρκείας τα οποία θα διανέμονται σε συνεργασία με την κοινωνική υπηρεσία του Δήμου σε οικογένειες που έχουν ανάγκη.

Είσοδος Ελεύθερη.  

Πρόταση dvd: TINKER TAILOR SOLDIER SPY

Του

Tomas Alfredson

 

Η κληρονομιά του Ψυχρού πολέμου

Χωρίς να χρειάζεται κάποιος να είναι αφοριστικός, πρέπει τελικά να βάλει το χέρι του Ευρωπαίος ώστε να δούμε εξαιρετικές ταινίες, τουλάχιστον τον τελευταίο χρόνο. Καταρχάς στην σκηνοθετική καρέκλα υπάρχει ο Tomas Alfredson, ο άνθρωπος πίσω από το απίστευτο Άσε το κακό να μπει, που άφησε κοινό και κριτικούς με ανοιχτό το στόμα πριν κάποια χρόνια ενώ στη συνέχεια έχουμε μια πραγματική dream team ηθοποιών, παγκόσμιου αλλά διακριτικού βεληνεκούς που απογειώνουν κάθε διάλογο και πλάνο: Gary Oldman, Toby Jones, John Hurt, Tom Hurdy, Ciaran Hinds, Mark Strong, Colin Firth… και κάπου εδώ σταματάει η όποια αμφιβολία για τη αξία του φιλμ!

Βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του  John le Carré, και ορμώμενη σκηνοθετικά από την εξίσου καταπληκτική σειρά των 70’s, η ιστορία του Σμάιλυ ενός απολυμένου βετεράνου κατασκόπου της ΜΙ6 δεν είναι μια ιστορία για δολοφονικούς κατασκόπους που τρέχουν, πάνε με γυναίκες και βγαίνουν αλώβητοι. Πρόκειται για μια ιστορία μακρόχρονης μοναξιάς, αποκλεισμού και εσωστρέφειας που χτίζει ένας ένας κάθε ήρωας μέσα από κωδικά ονόματα, ψηφιακή λεκτικοποίηση, ακούραστες μεσονύχτιες μετακινήσεις, δωμάτια και πρόσωπα πνιγμένα στον καπνό και στην ηχομόνωση. 

Παγιδευμένοι σε ένα οικουμενικό επιτραπέζιο παιχνίδι που φτάνει στο σημείο να κυνηγάει προδότες αλλά στην πραγματικότητα περνάει μέσα από φαντάσματα και ξέπνοες πια εποχές. Ένας κύκλος ευφυών και ακατέργαστων ανθρώπων, με το σενάριο να αφήνει μια άλλου είδους αρρενωπότητα, μοναχική και ανασφαλής να πηγάζει από κάθε πρόσωπο, μπαινοβγαίνουν σε κτίρια, σπίτια, οπλίζουν προαιρετικά τα όπλα τους, ιδρώνουν από το αλκοόλ και την αγωνία, επανενεργοποιούν τα ένστικτά τους για μια όχι τελική παρτίδα σκάκι αλλά για την παρτίδα που θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους ορίζοντας το τέλος μια εποχής και τον ερχομό μιας άλλης, μετά-ψυχροπολεμικής, αμήχανης και νεωτερικής όπου πια το φάντασμα είναι ο κόσμος και όχι οι κατάσκοποι.

Σκηνοθετικά πρόκειται για μια ταινία άρτια, ένα επιστέγασμα καλλιτεχνικής ικανότητα του Alfredson που μοιάζει εδώ να αναβιώνει το σκηνοθετικό μεγαλείο ενός Orson Welles και των κατασκοπικών θρίλερ που επιβάλλονταν στην οθόνη με την τεχνική του chiaroscuro(μια τεχνική ζωγραφικής που περιγράφεται ως «φως-σκοτάδι», εννοώντας το κοντράστ αυτών των δύο), αφήνοντας τους ήρωες να καταπίνονται από ημίφως, υγρασία και ζέστη. Μια κλειστοφοβική πανδαισία που υπνωτίζει πραγματικά σε όλη τη διάρκεια των 2 ωρών που διαρκεί.

By Rory