Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

Πρόταση dvd: MANHUNTER


Του
Michael Mann

 
Under the city’s velvet blue

Καταρχάς κάποιες φορές πρέπει να φροντίζουμε να αποκατασταθεί η αλήθεια, κι αυτή είναι ότι πολλές ταινίες παραμένουν αδικημένες ή κουβαλούν τον όρο του cult, έναν όρο που ενώ σημαίνει κάτι σοβαρό έχει συνδεθεί με μια αντίληψη β’ κατηγορίας ή με τη νοσταλγία πολλών σε non mainstream θέματα. Η δεύτερη αλήθεια είναι ότι τα 80’s πέραν της γενικής αφέλειας και της κιτς πολυχρωμίας που συνόδεψαν το πέρασμα τους είχαν και σκοτεινές, εξαιρετικές στιγμές όπως αυτές κατά τις οποίες οι Depeche Mode ή οι Cure σκορπούσαν την γοτθική-industrial αισθητική τους ταυτόχρονα με τη χαζομάρα των Duran Duran και των Roxette.

Αγνοημένη από κοινό και κριτικούς η δημιουργία του Michael Mann έμελλε να αποκτήσει το status που της αξίζει πολλά χρόνια μετά κι αυτό εξαιτίας ενός Anthony Hopkins αλλά κυρίως εξαιτίας της εποχής που βγήκε. Οι πιο πολλοί γνωρίζουν την ιστορία του Κόκκινου Δράκου μέσα από την πιο πρόσφατη-μέτρια και άγευστη μεταφορά της με τον Edward Norton χωρίς να ξέρουν πώς πρώτος ο αμερικάνος σκηνοθέτης των απίστευτων The Insider και Heat διάλεξε να μεταφέρει για πρώτη φορά το μύθο του Χάνιμπαλ Λέκτορ στην μεγάλη οθόνη. Και ο τρόπος που το κάνει είναι απλά άρτιος και τόσο ατμοσφαιρικός που έφτασε σε σημείο να διδάσκεται πια σε σχολές κινηματογράφου και να θεωρείται μια σπουδή πάνω στη φωτογραφία, μια φωτογραφία μέσα από τα μαγικά χέρια του Dante Spinotti.

Γυρισμένη μινιμαλιστικά, αφήνοντας τη φιλτραρισμένη μέσα από το βελούδινο μπλε αστική ποίηση  που χαρακτηρίζει τον Mann, η ταινία χαρακτηρίζεται από μια βραδυφλεγή ένταση, αφήνοντας τον θεατή να παραλλάσσει συναισθήματα με τους ρυθμούς που τα πλάνα παραλλάσσουν χρώματα προσδίδοντας τη διάθεση του καλού, του κακού, του ατμοσφαιρικού. Και όλα βρίσκονται εκεί: ο τρόμος δε χρειάζεται ημιφωτισμένη σκηνογραφία ούτε κλιμακούμενη κλασσική μουσική αλλά εκφέρεται μέσα από παστέλ αποχρώσεις, ηλεκτρονικές λούπες kraut rock των Red 7 και ambient αριστουργήματα του Kitaro, όλα γύρω από έναν Tom Noonan που σίγουρα είναι ο πιο ψυχωτικός Κόκκινος Δράκος που θα δείτε ποτέ, ψυχρός σα βόμβα βυθού, ψύχραιμος και άρρωστα χαμηλόφωνος, ένα στιβαρό κοντράστ με τον William Petersen στο ρόλο του Will Graham. Στο επίκεντρο του σκηνοθέτη βρίσκεται η σταδιακή παράδοση του πρωταγωνιστή στην εμμονή του δολοφόνου και η πάλη ενός ανθρώπου να κρατηθεί από το μόνο πυρήνα που φαίνεται να το σώζει, την οικογένεια σε μια συμβολική αντιπαράθεση των εννοιών του μοναχικού και ανασφαλούς Κακού με το συντροφικό και υγειές Καλό.

Σε αυτή την ταινία βρίσκονται όλα τα standards που μάθαμε από τον αμερικάνο σκηνοθέτη αλλά και μια πρωτοτυπία στην απόδοση του ψυχολογικού θρίλερ. Και αν και βγήκε σε και εποχή που τώρα μας φαίνεται ή ακούγεται γραφική, η συγκεκριμένη ταινία καθόρισε το είδος και είναι ακόμη μπροστά από την εποχή της.

By Rory





Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

Προβολές Ταινιών: ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ


Το Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας στο Ηράκλειο Κρήτης διοργανώνει την Παρασκευή 22 και Σάββατο 23 Ιουνίου 2012 και ώρα 18.30 στην αίθουσα του Δήμου Ηρακλείου Ανδρόγεω, αφιέρωμα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, με προβολές 4 ταινιών, που έχουν ως στόχο την ευαισθητοποίηση του κοινού σε θέματα σεβασμού της ανθρώπινης ύπαρξης και των δικαιωμάτων του ανθρώπου.


ΗΜΕΡΑ 2η : ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

18.30: «Δύναμη Ψυχής», πρωτότυπος τίτλος: Imagining Argentina (2003) Σκηνοθεσία: Christopher Hampton (Ελευθερία Έκφρασης – Τύπος – Αναγκαστικές Εξαφανίσεις – Βασανιστήρια) 



20.30: «Ματωμένη Κυριακή», πρωτότυπος τίτλος: Bloody Sunday (2002) Σκηνοθεσία: Paul Greengrass (Πολιτικά δικαιώματα – Συγκεντρώσεις – Ειρηνικές διαδηλώσεις).''


Είσοδος ελεύθερη.



Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

Προβολές Ταινιών: ΑΤΟΜΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ


Το Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας στο Ηράκλειο Κρήτης διοργανώνει την Παρασκευή 22 και Σάββατο 23 Ιουνίου 2012 και ώρα 18.30 στην αίθουσα του Δήμου Ηρακλείου Ανδρόγεω, αφιέρωμα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, με προβολές 4 ταινιών, που έχουν ως στόχο την ευαισθητοποίηση του κοινού σε θέματα σεβασμού της ανθρώπινης ύπαρξης και των δικαιωμάτων του ανθρώπου.


ΗΜΕΡΑ 1η : ΑΤΟΜΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

18.30: «Στα σύνορα του κόσμου», πρωτότυπος τίτλος: In This World (2002) Σκηνοθεσία: Michael Winterbottom (Πρόσφυγες – Μετανάστες)



20.30: «Λίλιαν for ever», πρωτότυπος τίτλος: Lilja 4-ever (2002) Σκηνοθεσία: Lukas Moodysson (woman trafficking, Παραβίαση Ανθρώπινης Αξιοπρέπειας)



Είσοδος ελεύθερη.

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

Πρόταση dvd: TINKER TAILOR SOLDIER SPY


Του
Tomas Alfredson

 
Η κληρονομιά του Ψυχρού πολέμου

Χωρίς να χρειάζεται κάποιος να είναι αφοριστικός, πρέπει τελικά να βάλει το χέρι του Ευρωπαίος ώστε να δούμε εξαιρετικές ταινίες, τουλάχιστον τον τελευταίο χρόνο. Καταρχάς στην σκηνοθετική καρέκλα υπάρχει ο Tomas Alfredson, ο άνθρωπος πίσω από το απίστευτο Άσε το κακό να μπει, που άφησε κοινό και κριτικούς με ανοιχτό το στόμα πριν κάποια χρόνια ενώ στη συνέχεια έχουμε μια πραγματική dream team ηθοποιών, παγκόσμιου αλλά διακριτικού βεληνεκούς που απογειώνουν κάθε διάλογο και πλάνο: Gary Oldman, Toby Jones, John Hurt, Tom Hurdy, Ciaran Hinds, Mark Strong, Colin Firth… και κάπου εδώ σταματάει η όποια αμφιβολία για τη αξία του φιλμ!

Βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του  John le Carré, και ορμώμενη σκηνοθετικά από την εξίσου καταπληκτική σειρά των 70’s, η ιστορία του Σμάιλυ ενός απολυμένου βετεράνου κατασκόπου της ΜΙ6 δεν είναι μια ιστορία για δολοφονικούς κατασκόπους που τρέχουν, πάνε με γυναίκες και βγαίνουν αλώβητοι. Πρόκειται για μια ιστορία μακρόχρονης μοναξιάς, αποκλεισμού και εσωστρέφειας που χτίζει ένας ένας κάθε ήρωας μέσα από κωδικά ονόματα, ψηφιακή λεκτικοποίηση, ακούραστες μεσονύχτιες μετακινήσεις, δωμάτια και πρόσωπα πνιγμένα στον καπνό και στην ηχομόνωση. 

Παγιδευμένοι σε ένα οικουμενικό επιτραπέζιο παιχνίδι που φτάνει στο σημείο να κυνηγάει προδότες αλλά στην πραγματικότητα περνάει μέσα από φαντάσματα και ξέπνοες πια εποχές. Ένας κύκλος ευφυών και ακατέργαστων ανθρώπων, με το σενάριο να αφήνει μια άλλου είδους αρρενωπότητα, μοναχική και ανασφαλής να πηγάζει από κάθε πρόσωπο, μπαινοβγαίνουν σε κτίρια, σπίτια, οπλίζουν προαιρετικά τα όπλα τους, ιδρώνουν από το αλκοόλ και την αγωνία, επανενεργοποιούν τα ένστικτά τους για μια όχι τελική παρτίδα σκάκι αλλά για την παρτίδα που θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους ορίζοντας το τέλος μια εποχής και τον ερχομό μιας άλλης, μετά-ψυχροπολεμικής, αμήχανης και νεωτερικής όπου πια το φάντασμα είναι ο κόσμος και όχι οι κατάσκοποι.

Σκηνοθετικά πρόκειται για μια ταινία άρτια, ένα επιστέγασμα καλλιτεχνικής ικανότητα του Alfredson που μοιάζει εδώ να αναβιώνει το σκηνοθετικό μεγαλείο ενός Orson Welles και των κατασκοπικών θρίλερ που επιβάλλονταν στην οθόνη με την τεχνική του chiaroscuro(μια τεχνική ζωγραφικής που περιγράφεται ως «φως-σκοτάδι», εννοώντας το κοντράστ αυτών των δύο), αφήνοντας τους ήρωες να καταπίνονται από ημίφως, υγρασία και ζέστη. Μια κλειστοφοβική πανδαισία που υπνωτίζει πραγματικά σε όλη τη διάρκεια των 2 ωρών που διαρκεί.

By Rory







Σάββατο 16 Ιουνίου 2012

Πρόταση εβδομάδας: DARK SHADOWS


Το 1750, ο Τζόσουα και η Ναόμι Κόλινς, μαζί με τον μικρό γιό τους Μπάρναμπας, σαλπάρουν από την Αγγλία για να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα στην Αμερική. Εκεί θα καταφέρουν να στήσουν μια αλιευτική αυτοκρατορία σε μια μικρή παραλιακή πόλη που τελικά θα πάρει το όνομά τους: Κόλινσπορτ. Δύο δεκαετίες αργότερα, ο Μπάρναμπας (Τζόνι Ντεπ) έχει όλο τον κόσμο στα πόδια του. Ο Μπάρναμπας, αφέντης της θρυλικής έπαυλης Κόλινγουντ, είναι πλούσιος, ισχυρός και αδιόρθωτος πλέιμποϊ... μέχρι που θα κάνει το τραγικό λάθος να ερωτευτεί την πανέμορφη Τζοσέτ ΝτυΠρέ (Μπέλα Χίθκοουτ) και να ραγίσει την καρδιά της Ανζελίκ Μπουσάρ (Εύα Γκριν). Τότε, η Ανζελίκ – που κάθε άλλο παρά αγγελικά πλασμένη είναι, καθώς είναι μάγισσα – θα τον καταραστεί σε κάτι χειρότερο κι απ’ τον ίδιο τον θάνατο – θα τον μεταμορφώσει σε βρικόλακα και εν συνεχεία θα τον θάψει... ζωντανό. Δύο αιώνες σχεδόν αργότερα, ο Μπάρναμπας θα καταφέρει να απελευθερωθεί από τον τάφο του και να επιστρέψει στον κόσμο του 1972, όντας ξένος σε μια ακόμα πιο ξένη γι’ αυτόν πραγματικότητα. Επιστρέφοντας στην έπαυλη Κόλινγουντ, θα συνειδητοποιήσει ότι η άλλοτε υπέρλαμπρη κατοικία του έχει μετατραπεί σε ερείπιο, ενώ οι λιγοστοί εναπομείναντες δυσλειτουργικοί συγγενείς του είναι σε κακή κατάσταση, δέσμιοι των δικών τους σκοτεινών μυστικών. Η επικεφαλής της μητριαρχικής πια οικογένειας, Ελίζαμπεθ Κόλινς Στόνταρντ (Μισέλ Φάιφερ) είναι η μόνη που ο Μπάρναμπας θα μπορέσει να εμπιστευτεί και να αποκαλύψει την ταυτότητά του. Η παράξενη όμως, και αναχρονιστική συμπεριφορά του θα εγείρει αμέσως υποψίες στην ψυχίατρο, δρα Τζούλια Χόφμαν (Έλενα Μπόναμ Κάρτερ), η οποία δεν μπορεί καν να διανοηθεί τι είδους προβλήματα σκαλίζει. Καθώς ο Μπάρναμπας θα ξεκινήσει την προσπάθεια να αποκαταστήσει τη χαμένη φήμη της οικογένειάς του, θα συναντήσει μόνο ένα εμπόδιο: την αρχηγό του Κόλινσπορτ, που ακούει στο όνομα Άντζι... και μοιάζει τραγικά σε μια πολύ παλιά γνώριμη του Μπάρναμπας Κόλινς. Στην έπαυλη Κόλινγουντ επίσης, κατοικεί ο φορέας προβλημάτων και αδερφός της Ελίζαμπεθ, Ρότζερ Κόλινς (Τζόνι Λι Μίλερ), η επαναστάτρια έφηβη κόρη της, Κάρολιν Στόνταρντ (Κλόι Γκρέις Μόρετζ) και ο 10χρονος προβληματικός γιος του Ρότζερ, Ντέιβιντ Κόλινς (Γκάλι ΜακΓκράθ). Ο Γουίλι Λούμις (Τζάκι Έρλ Χέιλι) είναι ο πολυπαθής επιστάτης του Κόλινγουντ ενώ η Βικτόρια Γουίντερς (Μπέλα Χίθκοουτ) είναι η νταντά του Ντέιβιντ, η οποία κατά έναν μυστήριο τρόπο είναι ολόιδια με την μοναδική αγάπη του Μπάρναμπας, Τζοσέτ.

ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Τζόνι Ντεπ, Μισέλ Φάιφερ, Έλενα Μπόναμ Κάρτερ, Εύα Γκριν, Τζάκι Έρλ Χέιλι, Κλόι Μόρετζ, Γκιούλιβερ ΜακΓκράθ
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ: Τιμ Μπάρτον






Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012

Πρόταση dvd: MILDRED PIERCE(Προσδοκίες)


Του
Todd Haynes
 
Όλα για εκείνη…

Δεν είναι υπερβολικό πια να πούμε πώς οι τηλεοπτικές σειρές χαίρουν αξιώσεων και κοινού ανάλογα των κινηματογραφικών ταινιών. Από τη στιγμή που η αμερικάνικη αγορά ανακάλυψε τη μείωση των εσόδων του κινηματογράφου αποφάσισε να επενδύσει δημιουργικά επιτέλους στις σειρές που για δεκαετίες και με ελάχιστες εξαιρέσεις κυριαρχούνταν από σαπουνόπερες και αστυνομικές υπερβολές ή sitcoms που πρόσφεραν άνευρα γέλια. Στο ενδιάμεσο ενός κλασσικού μέσου και ενός νέου hype πάντα βρίσκονταν οι τηλε-ταινίες οι οποίες ανά στιγμές μας χάρισαν εξαιρετικές ιστορίες και ερμηνείες. Αρκεί να θυμηθούμε το Brideshead Revisited με ένα απίθανο Jeremy Irons και φυσικά το Ο Θεός ξέχασε τον Παράδεισο με ένα απίστευτο Αλ Πατσίνο αμφότερες μίνι σειρές που χάρισαν Χρυσές Σφαίρες και Emmy σε συντελεστές και ηθοποιούς. Το ίδιο ισχύει και για την εδώ προτεινόμενη μίνι σειρά, 5 επεισοδίων που ανέλαβε ο πολύς Todd Haynes(Velvet Goldmine, Far from Heaven). 

Μέσα στην περίοδο της αμερικάνικης ύφεσης του 1929 ξεκινάει  μια ρεαλιστική και διακριτική αφήγηση της Μίλντρεντ, μιας «ζωντοχήρας» που προκειμένου να ικανοποιήσει τα παιδιά της και να τους προσφέρει τα πάντα θα περάσει από την αγωνία της ανεργίας και της ανασφάλειας που είχε μια γυναίκα της εποχής στην προσπάθεια να δημιουργήσει κάτι δικό της, να καταφέρει να βρει ένα στήριγμα να αποδείξει το αυτονόητο, πώς πρέπει να επιβιώσει. Μέχρι εδώ όλα φαίνονται κοινά, συνηθισμένα όμως κάπου ανάμεσα στα στερεότυπα και στην κάπως σεναριακά λειασμένη πορεία αυτής της γυναίκας, τα επεισόδια βαθμιαία αποκαλύπτουν το λόγο που η πρωταγωνίστρια τα κάνει όλα και δεν είναι άλλος από την μεγάλη της κόρη, ίσως ο πιο εξαίσια αντιπαθητικός ρόλος που θα δείτε ποτέ. Σκορπώντας μια μονίμως εκδραματισμένη ανωριμότητα και μια μεγαλίστικη θρασύτητα θα γίνει το μόνο σημείο στο οποίο η ηρωίδα σκοντάφτει, είναι αδύναμη να καταλάβει και εν τέλει να καταφέρει να αγαπηθεί από αυτήν. Κυριολεκτικά ένα από τα πιο μεστά και άψογα οικογενειακά πορτρέτα που είδαμε εδώ και χρόνια. Είναι αυτά τα σημεία στα οποία η σειρά αποκτά στιβαρότητα και αφήνει τις ψυχογραφίες να αναπνεύσουν πέρα από τη πλοκή.

Λίγα έχουν μείνει να πούμε για την Kate Winslet, καθόλου τυχαία στην επιλογή του ρόλου μετά από απίστευτες ερμηνείες στο Revolutionary Road και στο The Reader. Στην πραγματικότητα όμως την παράσταση κλέβει η Morgan Turner ως  κόρη σε μικρή ηλικία αλλά και η Evan Rachel Wood ως μεγάλη πια στα τελευταία επεισόδια δίνοντας ένα διαστροφικό, ενοχλητικό υποκριτικό αντίβαρο καθ’ όλη τη διάρκεια της σειράς. Μέσα από τον αλλοπρόσαλλο χαρακτήρα της στη σειρά αφήνονται να πάρουν νόημα οι ταξικές ανισότητες, τα συναισθήματα κατωτερότητας, η κατάρα του μεγαλοαστισμού και η ανάγκη για επιβεβαίωση που δεν τελειώνει ποτέ κερδίζοντας ακόμη και τον άνθρωπο που την γέννησε και την φρόντισε.

Υπερπαραγωγή υποψήφια για 16 Emmy και άλλες τόσες Χρυσές Σφαίρες, μα πάνω από όλα μια γενναία ιστορία όχι για την πάλη μιας γυναίκας αλλά για το γεγονός ότι δείχνει ευθαρσώς πώς η οικογένεια δεν είναι Αγία και πώς κάποια στιγμή παύουμε να είμαστε συγγενείς και γινόμαστε άνθρωποι. Όσοι τη δείτε θα καταλάβετε.

By Rory





Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012

Πρόταση εβδομάδας: MEN IN BLACK 3


Στο Men In Black 3, οι πράκτορες J (Will Smith) και K (Tommy Lee Jones) βουτάνε πίσω στο χρόνο. Αν και ο J έχει πια μεγάλη εμπειρία σε περίεργες καταστάσεις μετά από τα 15 χρόνια της σταδιοδρομίας του με τους Men In Black, τίποτα, ούτε καν οι εξωγήινοι, δεν τον μπερδεύει τόσο όσο ο κλειστός και καθόλου ομιλητικός συνάδελφος του. Αλλά όταν η ζωή του K και η μοίρα του πλανήτη κινδυνεύουν, ο πράκτορας J θα πρέπει να ταξιδέψει πίσω στο χρόνο για να σώσει την κατάσταση και να ανακαλύψει ότι υπάρχουν μυστικά στο σύμπαν που ο K δεν του είπε ποτέ. Μυστικά που θα αποκαλυφθούν καθώς συνεργάζεται με τον πράκτορα K στα νιάτα του(Josh Brolin), για να τον σώσει και μαζί του φυσικά το μέλλον όλης της Τότε γνωρίζει τη Μάργκιτ, µια όμορφη αλλά μυστηριώδη ξένη. 

Αναμενόμενη από αρκετούς αυτή η κωμωδία-περιπέτεια, δεν θα μπορούσε να μας αφήσει και εμάς αδιάφορους.... 

ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Γουίλ Σμιθ, Τόμι Λι Τζόουνς, Έμα Τόμσον, Τζος Μπρόλιν, Άλις Ιβ, Μπιλ Χέιντερ, Νικόλ Σέρζινγκερ
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ: Μπάρι Σόνενφελντ







Τρίτη 5 Ιουνίου 2012

Πρόταση dvd: Μεσάνυχτα στο Παρίσι


Του
Woody Allen

 
Η ζωή είναι αλλού…

Ιδιαίτερες συστάσεις δε χρειάζονται για τον εγκέφαλο πίσω από μια μεγάλη περσινή επιτυχία, μια επιτυχία κυρίως του απτόητου Ευρωπαϊκά Woody Allen, τόσο εισπρακτικά όσο και σε αποδοχή. Ο αγαπημένος σκηνοθέτης έχει αλλάξει, και έχει αλλάξει αρκετά σε ότι αφορά τον τρόπο που χειρίζεται τα στερεότυπα και τα μοτίβα του. Η νεύρωση έχει υποχωρήσει σε διαλεκτικό επίπεδο ενώ λίγο σκοτάδι έκανε την εμφάνιση του στο απόλυτο Matchpoint και στο αδικημένο You will meet a tall dark stranger φανερώνοντας ικανότητες ψυχογραφίας που ο δημιουργός είχε σχεδόν να αγγίξει από το παλαιότερο Interiors του 1978.

Είναι αλήθεια πώς ο ψυχαναγκασμός του Allen αποχώρησε εν μέρει  από τους πρωταγωνιστές και προσχώρησε σε μια πραγματική εμμονή με Ευρωπαϊκά κράτη, πράγμα που δείχνει πώς ίσως τώρα πια στην 7η δεκαετία του αρχίζει και διασκεδάζει πραγματικά το status που τον ακολουθεί. Γι αυτό και μοιάζει πώς με αυτήν του την προτελευταία ταινία μέχρι σήμερα, χαρίζει στου θεατές και στον ίδιο μια χαλαρή βόλτα ανάμεσα στο «θέλω» και στο «είμαι» που τόσο απλά χαρακτηρίζει τους περισσότερους από εμάς.
 
Το σκηνικό είναι γνωστό. Το σενάριο αναφέρεται σε πρόσωπα που ανήκουν κυρίως σε μεγαλο-αστικές τάξεις και έτσι μπορούν να προφέρουν τις νευρώσεις τους και τα προβλήματα τους σε μια σφαίρα που πιο πολύ αφορά την αυτοπραγμάτωση και όχι τόσο αληθινά υπαρξιακά προβλήματα. Ο ήρωας που ευτυχώς μέσα από τον Owen Wilson κρατά την γραφικότητα ενός Allen αλλά ταυτόχρονα προσδίδει και μια χαλαρή ταπεινότητα, συνειδητοποιεί πώς είναι στριμωγμένος σε μια γωνιά ενός σοβαροφανούς γάμου και μιας πιο γήινης σχέσης, κάτι που μοιραία τον πιέζει να οδηγηθεί σε έναν τρόπο ζωής που απλά βαρέθηκε, βρίσκει επιφανειακό και αισθάνεται πώς του αφαιρεί κάτι από την ρομαντικότητα που τον κάνει να παραμένει καλλιτέχνης. Και που καταφεύγει ο καλλιτέχνης όταν όλα γύρω του ορθώνουν λογική και μετριότητα; Φυσικά στην ονειροπόληση και τη φαντασία. 

Εδώ είναι που η ταινία γίνεται ένα εξαίσιο γαϊτανάκι από λογοτεχνικούς ήρωες, σκηνοθέτες και ζωγράφους που μεγαλούργησαν σε καλλιτεχνικό επίπεδο ζώντας στο Παρίσι. Μέσα από τις γνώσεις και τον θαυμασμό του ήρωα για αυτούς, όλες αυτές οι προσωπικότητες έρχονται στην οθόνη μας και προβάλουν τα λόγια τους ξανά, τις θεωρίες και τα κοσμικά κλισέ τους μόνο και μόνο επειδή ο πρωταγωνιστής τους κρατά ζωντανούς και τους αναβιώνει μέσα του. Μα πιο πολύ αυτό που μένει από την ταινία, πέραν από το όμορφο τέλος, είναι μια αίσθηση πως πια η φινέτσα, η προσωπικότητα, η τέχνη που απέκτησε κάτι το μυθικό και κλασσικό, ξεπηδούσε κάποτε μέσα από ανθρώπους «στρατευμένους» στα ελαττώματα τους, στις υπερβολές τους, στην προσπάθεια τους να «είναι» και όχι να «φαίνονται», στο σθένος τους να μη φοβούνται να καούν από την ίδια τους την έμπνευση. Και ναι κάποτε υπήρχε παρθενογένεση γιατί δεν υπήρχε η ασφάλεια(και η ψευδαίσθηση της) που υπάρχει και εγκυμονείται σήμερα σε κάθε άνθρωπο που θέλει να πετύχει κάτι, να αλλάξει ο ίδιος. Όπως και να χει ο Γούντι πέτυχε πάλι διάνα!

(Σ.τ.Σ.) Η πρωτόλεια ιδέα για την ταινία μπορεί να ακουστεί στο νούμερο «European Trip» που περιέχεται στον σπάνιο και συλλεκτικό δίσκο(μόνο σε βινύλιο) WOODY ALLEN STANDUP COMEDY που κυκλοφόρησε το 1978 από την Casablanca Records και περιέχει τις παραστάσεις του σκηνοθέτη μεταξύ 1964-1968 σε κλαμπ της Αμερικής.  Αν το βρείτε πουθενά από δεύτερο χέρι πάρτε το οπωσδήποτε!

By Rory






Παρασκευή 1 Ιουνίου 2012

Πρόταση εβδομάδας: ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ (PROMETHEUS)


Με το νέο του δημιούργημα ο Σκοτ θεμελιώνει μια ρηξικέλευθη μυθολογία, σύμφωνα με την οποία μια ομάδα εξερευνητών ανακαλύπτει στοιχεία για την προέλευση του ανθρώπινου είδους στη Γη. Τα στοιχεία αυτά τους οδηγούν σ’ ένα συναρπαστικό ταξίδι στα πιο σκοτεινά σημεία του σύμπαντος, όπου θα χρειαστεί να διεξάγουν έναν τρομακτικό αγώνα για να σώσουν το μέλλον της ανθρώπινης φυλής.

Σίγουρα είναι μια από τις πιο αναμενόμενες ταινίες της χρονιάς και μόνο που στην καρέκλα του σκηνοθέτη κάθεται ο δημιουργός του Alien, του Blade Runner και του Μονομάχου. Στα συν βέβαια για να βρεθεί κάποιος στην σκοτεινή αίθουσα για την συγκεκριμένη ταινία είναι και η προβολή σε 3D !!

ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Μάικλ Φασμπέντερ, Πάτρικ Γουίλσον, Σαρλίζ Θίρον, Ίντρις Έλμπα, Γκάι Πιρς, Νούμι Ράπας
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ: Ρίντλεϊ Σκοτ







Πρόταση εβδομάδας: ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΟΥ ΑΝΘΙΣΜΕΝΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ ( Killers of the Flower Moon )

  Βασισμένη στο δημοφιλές ομότιτλο best-seller μυθιστόρημα του David Grann, η ταινία “Killers of the Flower Moon” μας μεταφέρει στην Οκλαχόμ...