Πρόταση dvd: Θα έρθει η Μέρα και για μας (Notre jour viendra)

Του

Romain Gavras

 

  


                       They’ve lost control

  

Μίζερη καθημερινότητα με μια υστερική μητέρα και αδερφή, συναισθηματική απραξία, κοινωνικό bullying, σχέσεις κατασκευασμένες μέσα από γοτθικά avatar και live chatting  που οδηγούν σε μια επίπλαστη κοινωνικότητα. Ο κόσμος του Ρεμί. Η θέση του ψυχοθεραπευτή, του μηδενιστικού ακροατή που πια δεν μπορεί πραγματικά να ακούσει, να συναισθανθεί, να «εργαστεί» με τον πόνο του άλλου παρά αφήνεται σε μια προσωπική αδειοσύνη που οδηγεί στο κυνισμό και τον μισανθρωπισμό. Ο κόσμος του Πατρίκ με έναν Βενσάν Κασέλ να είναι ασταμάτητος υποκριτικά τα τελευταία χρόνια!

Οι δύο τους θα συναντηθούν και θα ενωθούν σε ένα ιδιότροπο δίδυμο δημιουργώντας αρχικά μια ανέμελη και ασχημάτιστη σχέση πατέρα-γιού, μέντορα-μαθητή στην προσπάθεια του δεύτερου να βοηθήσει τον πρώτο να διαμορφώσει ταυτότητα, να βρει την σεξουαλική του κατεύθυνση μόνο και μόνο για να έρθει αντιμέτωπος με το δικό του κενό και εν τέλει να ταυτιστεί με την παρανοειδή ψύχωση που ανοίγει ο Ρεμί(άψογος και μεθοδικός ο Ολιβιέ Μπαρτελεμί). Ένας άλλος πατέρας που δε μαθαίνει αρχές αλλά μηδενισμό, σαν να προσπαθεί να φτιάξει έναν άνθρωπο από την αρχή, όχι με τα λόγια μιας ψυχοθεραπείας αλλά με την επιρροή και την πράξη. Στόχος του Ρεμί να φύγει από τη Γαλλία, να πάει στην Ιρλανδία όπου όλοι είναι κοκκινομάλληδες σαν κι αυτόν, να καταφέρει να ανήκει κάπου, να τον δεχτούν. Στόχος του Πατρίκ απλώς να αυτοκαταστραφεί, να λιώσει μέσα στο δικό του νιχιλισμό.

Εκεί ξεκινά ένα ακραίο ψυχικά, όπως αγαπούν συνήθως οι Γάλλοι, road movie όπου πια η παράνοια μιας χώρας που τους καταδιώκει, που πρέπει να αδειάσει από όλους είναι εμφανής και ο έφηβος Ρεμί μοιάζει να παραδίνεται σε αυτήν προσπαθώντας ταυτόχρονα να βρει έναν πραγματικό εαυτό, μια επαφή με κάτι, κάποιον που τον ερεθίζει, που θα του δώσει εαυτό. Καθώς βλέπει τον πριν λίγο μέντορα του να αλλάζει προσωπείο, να βουλιάζει στην κατατονία και τελικά κι αυτός στην ψύχωση οι ρόλοι αλλάζουν και οι στόχοι ταυτίζονται. Η παθολογία εξωτερικεύεται, γίνεται βίαιη και η επίτευξη του στόχου καταλήγει σε μια διαστροφική κάθαρση, σε μια πλήρη παράδοση στην αρρώστια, στην αποκοπή από τον κόσμο και την λογική.

Καθώς οι δύο ήρωες καταφεύγουν στη βία, πεταμένοι στις τελευταίες εξαιρετικές σκηνοθετικά σεκάνς σε μια δυστοπική ατμόσφαιρα προσπαθώντας να φτάσουν στη δική τους  Land of Sunshine, η ταινία ανεβάζει πιεστικούς εσωτερικούς ρυθμούς, γίνεται σκοτεινή και καταφέρνει να αποτελέσει  μια σπαραξικάρδια ωδή σε ένα άλλο κινηματογραφικό δίδυμο, αυτό του Καουμπόη του Μεσονυχτίου, αποδεικνύοντας πώς η δημιουργία του μέχρι πρότινος βιντεοκλιπά γιού του Κώστα Γαβρά δεν ήταν αδίκως από τις πιο αναμενόμενες τη χρονιά που βγήκε.

By Rory