Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, η Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου και η Κινηματογραφική Ομάδα του Πανεπιστημίου Κρήτης παρουσιάζουν ένα τριήμερο προβολών με μουσικά ντοκιμαντέρ από 16 ως 18 Ιουνίου στη δημοτική αίθουσα Ανδρόγεω, στο πλαίσιο του εορτασμού της Ευρωπαϊκής Μέρας Μουσικής (21/6). Στη διάρκεια του τριημέρου θα προβληθούν ντοκιμαντέρ που καταγράφουν πολλά διαφορετικά δείγματα της ελληνικής και της διεθνούς μουσικής ποικιλίας. Από το Κρόιτσμπεργκ του Βερολίνου μέχρι τα Ανώγεια της Κρήτης, το τριήμερο προσφέρει διεισδυτικές ματιές σε κοινοτικές παραδόσεις καθώς και πορτρέτα σημαντικών καλλιτεχνών και συγκροτημάτων όπως ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, οι Lost Bodies, ο Ross Daily, η Ρόζα Εσκενάζι και οι Active Member. Και τις τρεις μέρες οι προβολές ξεκινούν στις 6 το απόγευμα με ελεύθερη είσοδο.
ΣΑΒΒΑΤΟ 18 ΙΟΥΝΙΟΥ
18:00 Ενεργό μέλος (Λευτέρης Φυλακτός, 2009, 35ʼ)
Οι Active Member σχηματίστηκαν το 1992. Ο Μιχάλης Μυτακίδης-B.D. Foxmoor και η Γιολάντα Τσιαμπόκαλου-Sadahzinia ζουν στο Πέραμα και σκαρώνουν στίχους και μουσικές σε μία προσπάθεια να αντισταθούν δημιουργικά στην παρακμή. Ονόμασαν «low bap» το hip hop τους, ίδρυσαν τη δική τους εταιρεία, την 8ctagon, και ξεκίνησαν τη δράση NOsponsors, με στόχο να προστατεύσουν όσο γίνεται την ακεραιότητά τους. Το ντοκιμαντέρ πραγματεύεται την ιστορία πίσω από το όνομα. Τι σημαίνει το να είναι κανείς ενεργός; Με ποιους τρόπους μπορεί να το καταφέρει; Πόσο εφικτό φαντάζει σήμερα; Ακολουθώντας τα καθημερινά βήματα του B.D. Foxmoor, το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει τις απόψεις του για τα πράγματα, τη σχέση του με το σύστημα και την επαφή του με το κοινό του low bap.
18:40 Lost Bodies (Γιάννης Μισουρίδης, 2010, 33ʼ)
Οι Active Member σχηματίστηκαν το 1992. Ο Μιχάλης Μυτακίδης-B.D. Foxmoor και η Γιολάντα Τσιαμπόκαλου-Sadahzinia ζουν στο Πέραμα και σκαρώνουν στίχους και μουσικές σε μία προσπάθεια να αντισταθούν δημιουργικά στην παρακμή. Ονόμασαν «low bap» το hip hop τους, ίδρυσαν τη δική τους εταιρεία, την 8ctagon, και ξεκίνησαν τη δράση NOsponsors, με στόχο να προστατεύσουν όσο γίνεται την ακεραιότητά τους. Το ντοκιμαντέρ πραγματεύεται την ιστορία πίσω από το όνομα. Τι σημαίνει το να είναι κανείς ενεργός; Με ποιους τρόπους μπορεί να το καταφέρει; Πόσο εφικτό φαντάζει σήμερα; Ακολουθώντας τα καθημερινά βήματα του B.D. Foxmoor, το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει τις απόψεις του για τα πράγματα, τη σχέση του με το σύστημα και την επαφή του με το κοινό του low bap.
18:40 Lost Bodies (Γιάννης Μισουρίδης, 2010, 33ʼ)
Ένα ιδιοσυγκρασιακό ντουέτο τραβάει μπροστά σ’ ένα μουσικό ντοκιμαντέρ που αφήνει τις μελωδίες πίσω. Κι όμως, η ζωή τους θα ήταν ένα τίποτα χωρίς νότες. Ο Θάνος, ετών 52, είναι άνεργος και υποψήφιος για αναπηρική σύνταξη. Ο Αντώνης, ετών 51, είναι έκτακτος υπάλληλος καταμέτρησης ρολογιών της ΔΕΗ και σουβλακοδιανομέας. Ποζάροντας ως εικονικά χαμένα κορμιά –παρόλο που ο Αντώνης δεν έχει παίξει ποτέ live– τα ιδρυτικά μέλη των Lost Bodies αγνοούν επιδεικτικά το σύστημα, τσαλαβουτώντας σ’ ένα μουσικό περιθώριο δικής τους επινόησης, γεμάτο πειραματισμό και άπλετο χιούμορ. Ήρωες ενός υπαρξιακού μυθιστορήματος που δεν γράφτηκε ποτέ, ταλαντεύονται ανάμεσα στην ενδοσκόπηση και τo σουρεαλισμό, χωρίς να ξέρεις ποτέ αν σου κάνουν πλάκα. Άλλωστε τι είναι η ζωή έκτος από ένα μεγάλο ανέκδοτο;
19:15 Kreuzberg (Αγγελική Αριστομενοπούλου, 2008, 49ʼ)
Η μουσική χιπ χοπ συχνά θεωρείται ότι συμβάλλει στη μείωση της αστικής βίας στις γειτονιές, αφού στη θέση της φέρνει το χορό breakdance, την τέχνη του γκράφιτι και τη μουσική ραπ. Σ’αυτό το ντοκιμαντέρ, που διαδραματίζεται στη συνοικία Κρόιτσμπεργκ του Βερολίνου, βλέπουμε πώς η κουλτούρα της χιπ χοπ έχει ενσωματωθεί στη ζωή των μεταναστών, δίνοντάς τους την ευκαιρία να εκφραστούν ενώ παράλληλα τους κρατά μακριά από τις συμμορίες.
20:15 Στα κέρατα του ταύρου (Θανάσης Παπακώστας, 100ʼ)
Μια μουσική περιπέτεια με αφορμή τον Θανάση Παπακωνσταντίνου. Η εργασία αυτή ξεκίνησε από αγάπη για τη μουσική του και καταγράφει επί δύο χρόνια την πραγματικότητα της μπάντας «Λαϊκεδέλικα», μιας παρέας μουσικών που ο συνδυασμός τους με τη μουσική και τα τραγούδια του Θανάση έδωσε ένα εκρηκτικό αποτέλεσμα. Ο Θανάσης μας οδηγεί σ’ αυτή την μουσική περιπέτεια όπως εξελίχθηκε. Μια διαδρομή χωρίς τέλος και αρχή, μια πορεία όπου συνειδητοποιείς ότι είναι κύκλος ή, ακόμα καλύτερα, μια σπείρα που εξελίσσεται˙ γι’ αυτό η ταινία ξεκινά και τελειώνει με την ίδια σκηνή σε διαφορετικό χωροχρόνο: «Στο άπειρο πορεύομαι …απ’ τ’ άπειρο ξεκίνησα…».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου