Πρόταση dvd: Bloody Sunday

Του

Paul Greengrass

Together We Stand. Divided We Fall?

Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Τίποτα δεν είναι χρονικά μη επαναλαμβανόμενο. Ανάμεσα σε δεκαετίες και γενιές, στιγμές και άνθρωποι καταλήγουν σύμβολα, μεταμορφώνονται σταδιακά σε σημεία καμπής που συναντήθηκαν ανάγκες και ψευδαισθήσεις. Πράγματα που πολλοί συναντούσαμε ως κοινωνικές συνθήκες και ιστορικά δρώμενα μέσα από βιβλία ή ταινίες έρχεται η ώρα που στεκόμαστε οι ίδιοι ως μάρτυρες, όντας μέσα στην ιστορία πια, απέναντι στις συνθήκες που την επαύριο θα καταλήξουν για την επόμενη γενιά βιβλίο, ντοκιμαντέρ ή ταινία. Για χρόνια μέσα από την ενημέρωση ερχόμασταν σε επαφή με καταπιέσεις, με προδοσίες και γεγονότα που φάνταζαν για όσους ήταν έξω από το «πεδίο βολής», σε μια πολυτέλεια της απόστασης που δίνει η τηλεόραση ή η ψευδότυπη ευμάρεια άδικα και επικίνδυνα. Να όμως που τα τελευταία 2 χρόνια σα μια ψυχαναγκαστική ροπή της ιστορίας να επαναφέρει τα μοτίβα της αποσταθεροποίησης, η χώρα γέμισε με διαμαρτυρίες, με βία, με παραπλάνηση, με διλλήματα και την ετοιμότητα για τα άκρα, θετικά αλλά και αρνητικά.

Εκπομπές και ντοκιμαντέρ με την υπογραφή εγχώριων δημιουργών, πορείες και απεργίες, «αυτοθυσίες» και τρόμος βρίσκονται μπροστά στα μάτια μας και πολλοί βρίσκονται στην αψυχολόγητη κατάσταση της ανερμηνείας, μη ξέροντας πώς να δράσουν, πώς να διαχειριστούν το εξίσου αψυχολόγητο κενό που έχουν αφήσει εξουσίες και απολιτική καθημερινότητα.

Η ταινία που προτείνεται εδώ δεν είναι τυχαία όπως και το γεγονός, η Ημέρα που εξιστορεί. Πρόκειται για τη προσπάθεια του Ιρλανδικού λαού, προσφάτως επίσης χτυπημένου από ΔΝΤ και φιλελευθερισμό, να αντιδράσουν, να απαιτήσουν εθνική ανεξαρτησία την δεκαετία του 1970. Ο Πωλ Γκρίνγκρας δημιουργεί ένα ψευδο-ντοκιμαντέρ για την πιο αιματοβαμμένη στιγμή της χώρας. Με αυτόν τον τρόπο κινηματογράφος και πραγματικότητα εξισώνονται παίρνοντας διαστάσεις επίκαιρες και διαχρονικές μιας και τίποτα μοιάζει να μην άλλαξε, παρά μόνο η μέθοδος και οι τρόποι που μια Απολυτότητα εγκαθιδρύεται ψυχολογικά και οικονομικά.

Στη Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχουμε τις δικές μας μέρες και τα δικά μας θύματα, εθελούσια ή μη, μέσα από την ανώριμη ή διασπασμένη πολλές φορές προσπάθεια μας να αντιμετωπίσουμε Αυτό που μας συμβαίνει, Αυτό που ακόμη είναι να έρθει.

Καμία Κυριακή δεν είναι τυχαία και καμία στιγμή από δω και πέρα δεν θα είναι μεμονωμένη. Τα χρόνια ίσως καταλήξουν ένα ντόμινο, όπως η ελευθερία μας κατέληξε «χαλασμένο τηλέφωνο». 

Αύριο είναι Κυριακή. Θα σταθούμε μαζί και θα πέσουμε μόνοι;

By Rory