Πρόταση dvd: Πειρατεία στον Ωκεανό

Του

Tobias Lindholm

The safety of being out of range

H Ευρώπη-ο κινηματογράφος της και όχι το φρούριο που είναι-είχε για άλλη μια φορά το θάρρος να φέρει στις οθόνες μας μια ιστορία που ήδη το Hollywood μαθαίνουμε ότι καπηλεύεται. Από την πένα και τη σκηνοθετική ματιά του σεναριογράφου της επιτυχημένης σειράς  Borgen και σταθερού συνεργάτη του Thomas Vindeberg(Submarino, The Hunt) ήρθε το 2012 μια ταινία που για πρώτη φορά ασχολήθηκε ουσιαστικά με ένα καθεστώς πειρατείας φορτηγού πλοίου στον Ινδικό ωκεανό, ένα όλο και πιο συχνό φαινόμενο στις μέρες μας.

Ο Lindholm επιλέγει όχι τη δράση, όπως θα μπορούσε να περιμένει κάποιος, με συγκρούσεις μεταξύ πληρώματος και πειρατών, αλλά μια διακριτική και ρεαλιστική αντιπαραβολή του νεκρού χρόνου των ομήρων και του επιχειρηματικού χρόνου των διευθυντικών στελεχών της ναυτιλιακής εταιρείας κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης. Ο δημιουργός δεν υιοθετεί την προκατάληψη του ήρωα και αντι-ήρωα, ούτε του θύτη-θύματος μεταξύ του πληρώματος και των Σομαλών πειρατών. Όχι. Η ουσία και η δηκτικότητα του φιλμ του Δανού αφορά το δίπολο εργοδότη-εργαζόμενου. Το πλήρωμα δεν είναι το θύμα ενός όπλου, ενός «βάρβαρου» εγκληματία αλλά το θύμα του τρόπου που επιλέγει η εταιρεία, οι ψυχολόγοι της, το διοικητικό της συμβούλιο να χειριστούν την υπόθεση με το δικό τους χρόνο, πάσο, με τη δική τους μέθοδο επιχειρηματικής διαπραγμάτευσης. Εξάλλου ακόμη και η πειρατεία έχει να κάνει με λίτρα, με λεφτά και σε αυτό η Ναυτιλιακή εταιρεία ρίχνει το βάρος της. Δεν είναι τυχαίο που οι πρώτες σκηνές αφορούν τη διαπραγμάτευση του Διευθυντή με μια κινέζικη εταιρεία και το παζάρι  πώλησης πλοίων πριν ακολουθήσει αυτή με τους πειρατές. Από τη αρχή γινόμαστε θεατές των εταίρων που κυκλοφορούν με ατσαλάκωτα κοστούμια στους φωτεινούς διαδρόμους της εταιρείας, κοιτάζοντας το λιμάνι σε αντίθεση με τους πνιγηρούς και λερούς χώρους ενός φορτηγού πλοίου, με τη θάλασσα εν κινήσει και τον χρόνο να παύει δημιουργώντας μια τρύπα αγωνίας.

Στη διάρκεια της ταινίας δημιουργείται θυμός, αγανάκτηση, αλλά αν ξεπεράσει κάποιος την ταύτιση με τους ομήρους θα παρατηρήσει το κυνικό σχόλιο του δημιουργού πάνω στις αντίθετες δυνάμεις και νοοτροπίες, πάνω στον τρόπο που έχουν οι πλούσιοι και εξ αποστάσεως υπεύθυνοι με αυτόν της real time και real life συνθήκης που αντιμετωπίζουν εργαζόμενοι. Οι πειρατές έρχονται σαν ένα σύμβολο αναρχικό και έξω από τα Πολιτισμένα Δυτικά πρότυπα, μια δύναμη επιβολής όπου ούτε η γραφειοκρατία αλλά ούτε και η επίκληση στο συναίσθημα μπορούν να σταματήσουν. Είναι το κακό που πάντα έρχεται αλλά κανείς δεν είναι έτοιμος να το αντιμετωπίσει, όμηρος των δικών του συμφερόντων.

By Rory