Του
Χάνς Βάινγκάρτνερ
Οι περιπέτειες της σκιώδους γενιάς
Δύο νεαροί κάτοικοι του Βερολίνου έχουν μια ασυνήθιστη ασχολία εισβάλλοντας κρυφά τα πρωινά στις βίλες εύπορων κατοίκων της πόλης, αλλάζοντας θέση σε αντικείμενα και έπιπλα, χαλώντας τους χώρους των σπιτιών σε μια προσπάθεια να «εκπαιδεύσουν» τους πλούσιους πολίτες σε μια αίσθηση ανασφάλειας για τη ζωή τους. Αφού φύγουν βάζουν ως υπογραφή το ομότιτλο σύνθημα της ταινίας. Όλα αλλάζουν αφού μάθει για την ύπαρξη αυτής της ομάδας η νεαρή φίλη ενός εκ των δύο ζητώντας να συμμετάσχει κι εκείνη με σκοπό να εκδικηθεί ένα συγκεκριμένο άνθρωπο. Τα πράγματα παίρνουν άσχημη τροπή όταν ξαφνικά οι τρείς τους θα αναγκαστούν να κρατήσουν όμηρο τον ίδιο τους τον «στόχο». Ο σκηνοθέτης μετά την απεικόνιση αυτής της άτυπης δικαιοσύνης θα εστιάσει στο επίκεντρο αυτών των αντίθετων πλευρών που δεν είναι άλλο από την εμμονή που κρύβει η ηλικία κάθε πρωταγωνιστή. Για τους «θύτες» είναι η αφελής και συμβολική «εκδίκηση» ενός συστήματος ενώ για το «θύμα» είναι απλώς η αυτονόητη συντήρηση της μεγαλοαστικής του ασφάλειας, σκεπτόμενος πια με γραφική νοσταλγία τη νεότητα του.
Μια γλυκόπικρη και καλογυρισμένη ταινία στης οποίας της σκηνές προβάλλονται πολλοί από τους κρυφούς πόθους των περισσότερων από εμάς αφήνοντας ταυτόχρονα μια ύπουλη και ειρωνική ματιά στο μέλλον πολλών από αυτούς που πίνουν νερό στο όνομα μιας ιδεολογίας πριν την απαρνηθούν στο όνομα της ταξικής ανέλιξης.
By Rory
Η δικαίωση ειναι η εξέλιξη της τιμωρίας και σύμφωνα με τον αρθρογράφο μας η άτυπη δικαίωση του "θύματος" είναι συνιφασμένη με τους κανόνες που μας έχουν τεθεί να υπακούμε.Το χάσμα που δημιουργειται ανάμεσα στις γενεές και οι ιδέες που αλλάζουν, στο τέλος δίνουν μια βαθειά ανάμνηση του τι μπόρεσα να κάνω, αλλά περισσότερο του τι δεν έκανα όταν κι "εγω" το μπορούσα με όποιο κόστος και αν μου επεφύλασε αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφή