Πρόταση dvd: Ο Άνεμος χορεύει το Κριθάρι

The wind that shakes the barley

Του

Ken Loach

O Βρετανός Ken Loach είναι πολύ ιδιαίτερη περίπτωση δημιουργού και έχει απασχολήσει τις τελευταίες δεκαετίες αρκετά τους φίλους της 7ης τέχνης. Έχοντας ένα πολύ ιδιόμορφο , άμεσα αναγνωρίσιμο στυλ κινηματογράφησης και όντας βαθύτατα πολιτικοποιημένος, φτιάχνει ταινίες εμπνευσμένες από την κοινωνική πραγματικότητα.

Ακόμη ο σκηνοθέτης αρκετές φορές αντλεί θεματολογία από κοινωνικοπολιτικά γεγονότα που σημάδεψαν την σύγχρονη Ιστορία , μη χάνοντας την ευκαιρία να κάνει ένα σχόλιο πάνω σε αυτά.

Σε αυτό το μοτίβο κινείται η πιο γνωστή του δημιουργία, η βραβευμένη «Γη και Ελευθερία»  του 1995 που έχει ως θέμα την Ισπανική επανάσταση και τον εμφύλιο του 1936, αλλά και η εδώ παρουσιαζόμενη «Ο Άνεμος χορεύει το Κριθάρι» του 2006. Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από ένα ιρλανδικό επαναστατικό τραγούδι του 19ου αιώνα . Όπως γίνεται αντιληπτό, η  πλοκή μας μεταφέρει  στην Ιρλανδία του 1919-1923, όταν στο «Σμαραγδένιο Νησί» εκτυλισσόταν  η επανάσταση εναντίον των Βρετανών. Τα γεγονότα δίνονται μέσα από την ιστορία δύο αδελφών.
 

Ο ένας(Ντάμιεν) είναι  τελειόφοιτος γιατρός που ετοιμάζεται να φύγει για το Λονδίνο ώστε να ξεκινήσει εκεί την επαγγελματική του καριέρα, ενώ ο άλλος (Τέντι) είναι  ενεργοποιημένος πολιτικά και ανήκει στον Ιρλανδικό Δημοκρατικό Στρατό (IRA). 

 

Τα πράγματα αλλάζουν όταν ο  θα γίνει αυτόπτης μάρτυρας της  βίας των βρετανικών δυνάμεων κατοχής σε βάρος των Ιρλανδών. Αποφασίζει να γίνει και αυτός μέλος του IRA και να μπει στον αγώνα. Η κατάσταση μεταστρέφεται ολοκληρωτικά όταν η ηγεσία των Ιρλανδών οδηγείται σε συμβιβασμό. Ο Τέντι υποστηρίζει αυτήν την επιλογή σε αντίθεση με τον Ντάμιεν που εντάσσεται στους διαφωνούντες με τους οποίους ξεκινά νέο αντάρτικο πόλεων. Τα δύο αδέλφια δεν αργούν να έρθουν σε σύγκρουση και η λύση είναι δραματική.

 

Παρά τη συναισθηματική φόρτιση που είναι διάχυτη, ο Loach καταφέρνει με εξαιρετική δεξιοτεχνία να τονίσει εξίσου τόσο την κοινωνική/ πολιτική διάσταση όσο και τον ανθρώπινο παράγοντα. Ταυτόχρονα αποφεύγει την εύκολη δραματοποίηση, κάτι που εν πολλοίς οφείλεται στην πρόθεση του να αναλύσει τα γεγονότα και να πάρει σαφή θέση. Το παραπάνω , χαρακτηριστικό του σκηνοθέτη, δεν λειτουργεί σε βάρος της πλοκής, καθώς  o loach με την εμπειρία που διαθέτει στη δημιουργία στρατευμένου κινηματογράφου, καταφέρνει να το μετατρέψει σε ατού στην αφήγηση της Ιστορίας του. Οι κριτικές που πήρε η ταινία την χρονιά κυκλοφορίας της ήταν εξαιρετικές με εξαίρεση ένα κομμάτι του συντηρητικού Βρετανικού Τύπου, που ποτέ δεν είχε θετική άποψη για το δημιουργό. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για μία εξαιρετικά εμπνευσμένη πολιτική δημιουργία από ένα  κορυφαίο σκηνοθέτη του είδους.

by NikP