Παντελής Βούλγαρης
Όλα είναι Δρόμος
Μέρος ΙΙ
Η Τελευταία Νανόχηνα με τον Θανάση Βέγγο
Ένας ερευνητής οικολόγος επιστρέφει στην Ελλάδα και στο Δέλτα του Έβρου με σκοπό να μελετήσει ένα σπάνιο είδος, την νανόχηνα, η οποία σταδιακά αφανίζεται από το κυνήγι. Εκεί θα αναζητήσει τα μονοπάτια της με οδηγό έναν από τους τελευταίους φύλακες του Δέλτα(Θανάσης Βέγγος).
Σε αυτό το δεύτερο μέρος της άτυπης τριλογίας του, ο Παντελής Βούλγαρης παραδίδει περισσότερο μια παραβολή, ένα αλληγορικό και συνάμα σκοτεινό παραμύθι τοποθετώντας τους ρόλους και τους πρωταγωνιστές του, με κεντρικό αυτόν του Θανάση Βέγγου, σε μέρη και τοπία που μοιάζουν απάτητα και δαιδαλώδη, αντιπαραβάλλοντας όλο αυτό το αγνό και πανέμορφο τόπο με τα υλικά που ίσως κάθε άνθρωπος συντηρεί κρυφά και άγνωστα μέσα του.
Ο φύλακας, τελευταίος και μόνος, γνωρίζοντας τη λαβυρινθώδη γεωγραφία του Δέλτα αποκτά μέσα από την ανθρωποκεντρική σκηνοθεσία του Βούλγαρη, μια διάσταση άχρονη, ασμίλευτη και άτεγκτη από τον πολιτισμό, με όλα τα σημάδια της απομόνωσης και της αφοσίωσης απέναντι σε ένα τόπο που αποτελεί το τελευταίο σύνορο, το τελευταίο άκρο, το μόνο καθάριο σημείο μιας χώρας και κατ’ επέκταση του μυαλού και της ψυχής. Η νανόχηνα δεν είναι πια μόνο ένα πτηνό αλλά γίνεται το τελευταίο σημείο που ο φύλακας έχει να πιαστεί για να συντηρήσει την δική του ύπαρξη, να ταυτιστεί με ένα σκοπό, να κρατήσει αθώο και καθαρό το μυαλό του καταλήγοντας εν τέλει μια μεσσιανική φιγούρα που θα ρίξει το δικό της σύνορο αφήνοντας μια ακατέργαστη βία να χαθεί μέσα στις υδάτινες στοές του Έβρου.
Η τελευταία σκηνή, που αποτελεί πλέον κινηματογραφικό μύθο, συγκεντρώνει στο βλέμμα του Θανάση Βέγγου όλη την οργή και την παραίτηση ενός ανθρώπου που απομένει χωρίς χαρακτηριστικά, χωρίς όρια και σύνορα, αφημένος σε μια ατέλειωτη αγρύπνια που κυλάει πια μέσα του παίρνοντας μαζί της την ισορροπία και την αγνότητα.
By Rory
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου