Ο τίτλος της ταινίας παραπέμπει στην γνώριμη φράση με την οποία ξεκινούσαν τα παλιά παραμύθια. Στο συγκεκριμένο παραμύθι όμως, υπάρχει πόνος παντού καθώς αφηγείται την έναρξη για ένα από τα πιο πικρά ιστορικά κεφάλαια της μεταπολεμικής Ελλάδας, τον εμφύλιο.
Μετά την συμφωνία της Βάρκιζας, σε ένα ορεινό χωριό της ελληνικής επαρχίας, ένοπλοι παρακρατικοί με αρχηγό τον Μίχα (Τάσος Νούσιας) προβαίνουν σε εκφοβισμούς, δολοφονίες και χυδαιότητες απέναντι στους αριστερούς που δεν έχουν δηλώσει την υποταγή τους. Ένας από τους αριστερούς είναι και ο Λάμπρος (Θάνος Σαμαράς) με την γυναίκα του (Στεφανία Γουλιώτη). Η ιστορία μας θα φέρει κοντά αυτά τα πρόσωπα και τον στενό τους πυρήνα και θα τα δέσει σε μια Κόκκινη Κλωστή.
Η ταινία είναι καλογυρισμένη, με πάρα πολύ καλές ερμηνείες και καταπληκτική φωτογραφία. Χαρακτηρίζεται από τον γρήγορο ρυθμό της και τις αρκετά σκληρές σκηνές. Σκληρές όχι τόσο σε αυτό που απεικονίζουν αλλά στο γεγονός ότι ο θεατής γνωρίζει πως αυτό που βλέπει δεν είναι μακριά από την πραγματικότητα.
Μια ταινία που θα πρέπει να δουν όλοι καθώς όπως λέει και ο Ισπανός Φιλόσοφος Σανταγίανα «Όποιος ξεχνάει την ιστορία του είναι υποχρεωμένος να την ξαναζήσει.»
Δημήτρης Ταξάκης
Καταρχήν εξαιρετική ταινία. Αν και πέρασε στα ψηλά από πολλούς όταν βγήκε ευτυχώς κερδίζει σταδιακά μια mouth to mouth δυναμική. τελειώνοντας η ταινία δεν μπορούσα να μην σκεφτώ πώς μέσα στα 2 σχεδόν τελευταία χρόνια κυκλοφόρησαν 2 ταινίες για τον εμφύλιο, μία πιο επική και στρογγυλεμένη από έναν κλασσικό δημιουργό(Βούλγαρης) και τώρα μία αρκετά νατουραλιστική και κυνική από ένα καινούργιο δημιουργό(Χαραλάμπους). Και οι 2 τους συνδέονται μιας και ο Βούλγαρης πιάνει το τέρμα ενώ ο Χαραλάμπους την αρχή φέρνοντας το Συμβολισμό αυτού του διχασμού στο σήμερα, στην πιο ακραία φάση της Ελλάδας και ίσως στην πιο εύκολη και επικίνδυνη να βλέπουμε εχθρό το διπλανό μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήrory