Πρόταση dvd: ΤΟ ΓΑΛΑ

Του

Γιώργου Σιούγα

Basic faulse

Ταινία που κουβαλά μια ιστορία 6 χρόνων, που την ακολουθεί η βαρύτητα της επιτυχίας του ομώνυμου θεατρικού έργου του Βασίλη Κατσικονούρη και η προσμονή μιας απόδοσης ισάξιας της φήμης της. Η θεατρική συνέχεια μπορεί να ανανεωθεί, να μεταλλαχθεί, να συνεχίσει να αποτελεί εγγύηση μιας πρωτόγνωρης εμπειρίας, η κινηματογραφική όμως σφραγίδα του Σιούγα είναι αυτή που φέρνει το εξαιρετικό σενάριο(γραμμένο από τον ίδιο τον Κατσικονούρη και το Νίκο Βουτενιώτη) σε ένα επίπεδο που η ιστορία των ηρώων μένει ακίνητη, γνήσια και γιατί όχι, μελλοντικά κλασική μιας και φαίνεται να το αξίζει.

Από την αρχή η κάμερα «μπαίνει» σε αυτό το ημιφωτισμένο σπίτι σε κάποια περιθωριοποιημένη περιοχή της Αθήνας παρουσιάζοντας τους ήρωες έναν έναν τόσο ενδόμυχα και άνετα για ένα τέτοιο ζήτημα, όπως η ύπαρξη ενός ψυχικά ασθενή σε μια οικογένεια, που ο θεατής οικειοποιείται αμέσως το χώρο, τη σκηνή του δράματος και την ψυχική σχάση των προσώπων. Το ατού του σεναρίου και φυσικά του σκηνοθέτη είναι ότι τοποθετεί άμεσα τη διαφοροποίηση των πρωταγωνιστών σε πρώτο πλάνο, τη θέση τους στον οικογενειακό αστερισμό, την φθορά και φυσικά τη δύναμη τους. Τα πάντα ελίσσονται σε ρεαλιστικό επίπεδο με τους διαλόγους επιτέλους να είναι φυσικοί για ελληνική ταινία και τίποτα να μην αποκτά συμβολικές διαστάσεις. Όλα είναι εκεί μπροστά στα μάτια μας: Η μητέρα που αντέχει ενοχικά, μέσα σε μια υφέρπουσα και ανεκδήλωτη παθολογία, την καθημερινότητα με το Λευτέρη που πάσχει από σχιζοφρένεια και αρνείται να πάρει φάρμακα, να πάει σε κοινωνικό λειτουργό, να εισαχθεί σε κλινική. Ο Αντώνης που γυρίζει από την επαρχία όπου εργάζεται για να ανακοινώσει ότι παντρεύεται, προσπαθώντας να φύγει, να αποκοπεί από το παρελθόν, από το άρρωστο παρόν. 

Μπορεί όλα να μοιάζουν πώς προχωρούν, πώς ενδέχεται η μη φυσιολογικότητα να υποχωρήσει προς χάριν της αυριανής μέρας, με την ψευδαίσθηση που έχουν πολλές οικογένειες πώς η αγάπη αρκεί. Το Ζήτημα όμως είναι πάντα εκεί, μέσα στους ανθρώπους, μέσα στους αλλοπρόσαλλους ρυθμούς της ασθένειας που περιδινήζει σαν κεντρομόλος δύναμη τα πρόσωπα, τις αντοχές τους. 

Η μητέρα και ο Αντώνης μοιάζουν να κουβαλούν το παρόν και την ευθύνη του. Η μνήμη όμως του Λευτέρη κουβαλά το χρόνο, τα σημεία καμπής, τη στερεοτυπία μιας ζωής και ενός κόσμου εσωτερικού που ξαφνικά βγάζει φωνή και νύχια γύρω του. Τι γίνεται όταν μια ασθένεια καταπίνει τις σχέσεις, τον τρόπο που κρατιούνται; Και μέσα στα λόγια των πρωταγωνιστών διάσπαρτο το γάλα, σαν άλλο έλλειμμα, σαν αγάπη που δεν πάρθηκε ποτέ από το στόμα, το πρώτο σημείο που έχει επαφή ένα παιδί με τον κόσμο και τη θαλπωρή του.

Η ταινία είναι προσεγμένη σε όλα τα επίπεδα, με φοβερή φωτογραφία και μουσική. Μια φροντισμένη προσπάθεια να λεχθεί ο φόβος, η απώλεια του προσώπου. Να λεχθεί η σκοτεινή πλευρά κινηματογραφικά.

By Rory